| |
| Βρέθηκαν συνολικά
7 εγγραφες. Παρουσιάζονται οι εγγραφές 1 εως 7. |
| |
|
προηγούμενη
-
επόμενη
σελίδα |
| Καμιντζή Ιωάννα
Άρθρο 8 του Συντάγματος.
«Ο νόμιμος δικαστής»
[Μεταπτυχιακή Εργασία]
|
Η δημοσίευση υπ' αριθμόν 465 προστέθηκε τον Ιούνιο του 2004.
Λήμματα: Νόμιμος Δικαστής, βλ.Δικαστής -ες -
Παραπομπή: www.greeklaws.com/pubs/results.php?id=465 Προσοχή: προσωρινή παραπομπή - η βάση θα μεταφερθεί άμεσα (μόλις λήξει η δοκιμαστική λειτουργία) σε υπολογιστή του Πανεπιστημίου Αθηνών |
 Περίληψη:
Περίληψη εργασίας
«Άρθρο 8 Σ : Ο νόμιμος δικαστής»
Ο Συντακτικός νομοθέτης καθιερώνει, στο άρθρο 8 του Συντάγματος, την αρχή του νόμιμου δικαστή. Πρόκειται για μια γενικότερη αντικειμενική αρχή του Δικονομικού Δικαίου, η οποία δεν αφορά μόνο την ποινική αλλά και την πολιτική, τη διοικητική ακόμη και την πειθαρχική διαδικασία.
Νόμιμος είναι ο δικαστής, κατά την πρώτη παράγραφο του άρθρου 8 Σ, ο οριζόμενος από το νόμο, τυπικό ή ουσιαστικό, την ύπαρξη του οποίου δεν μπορεί να στερηθεί κανείς χωρίς τη θέλησή του. Η πεμπτουσία της συνταγματική προστασίας της αρχής του νόμιμου δικαστή εντοπίζεται στην απαγόρευση του διορισμού «ειδικού», για συγκεκριμένη υπόθεση, δικαστή, προεξασφαλίζοντας κατ’ αυτόν τον τρόπο, το περιεχόμενο της δικαστικής κρίσης.
Η θέληση των διαδίκων, τίθεται ως βάση από τον Συντακτικό Νομοθέτη, προκειμένου να αποκλειστεί η δυνατότητα της υπαγωγής συγκεκριμένης υπόθεσης χωρίς τη θέληση των διαδίκων σε δικαστήριο άλλο πέραν του καθοριζομένου από το νόμο. Έτσι, είναι επιτρεπτή κατ’ αρχήν η υπαγωγή σε εκούσια διαιτησία, σύμφωνα πάντοτε με τις ισχύουσες διατάξεις. Η θέληση όμως των διαδίκων δεν έχει την έννοια της δυνατότητας επιλογής από μέρους τους του δικαστηρίου της επιλογής τους παρακάμπτοντας τους κανόνες περί δωσιδικίας. Πράγματι, οι κανόνες αυτοί έχουν τεθεί χάριν της δημοσίας τάξεως και για το λόγο αυτό δεν μπορούν να μεταβληθούν με μόνη τη βούληση των μερών.
Κατά τη δεύτερη παράγραφο του άρθρου 8, δεν επιτρέπεται να συσταθούν δικαστικές επιτροπές και έκτακτα δικαστήρια, με οποιοδήποτε όνομα. Οι λόγοι της ειδικής αυτής διατύπωσης είναι ιστορικοί. Η σύσταση δικαστικών επιτροπών και έκτακτων στρατοδικείων αποτέλεσε τη συχνότερη μορφή παραβιάσεως της αρχής του νόμιμου δικαστή. Από τα έκτακτα δικαστήρια διακρίνονται τα εξαιρετικά δικαστήρια τα οποία όχι μόνο δεν απαγορεύονται, αλλά αντιθέτως προβλέπονται ρητά από το Σύνταγμα στην περίπτωση της κατάστασης πολιορκίας (άρθρο 48 παρ. 1).
Το Σύνταγμα επίσης προβλέπει σε ειδικές περιπτώσεις τη σύσταση ειδικών δικαστηρίων. Ο ειδικός χαρακτήρας των δικαστηρίων αυτών συνδέεται με συγκεκριμένο είδος υποθέσεων όχι όμως και με συγκεκριμένη υπόθεση.
|
Πλήρες Κείμενο (σε Acrobat pdf) -
Περιεχόμενα -
Βιβλιογραφία
-
Νομολογία
-
|
| Καμιντζή Ιωάννα
Θεσμική εφαρμογή των θεμελιωδών δικαιωμάτων.Υπόθεση Κλόντια Σίφερ. [Μεταπτυχιακή Εργασία]
|
Η δημοσίευση υπ' αριθμόν 456 προστέθηκε τον Ιούνιο του 2004.
Λήμματα: Θεμελιώδη Ανθρώπινα Δικαιώματα -Θεσμική Εφαρμογή -
Παραπομπή: www.greeklaws.com/pubs/results.php?id=456 Προσοχή: προσωρινή παραπομπή - η βάση θα μεταφερθεί άμεσα (μόλις λήξει η δοκιμαστική λειτουργία) σε υπολογιστή του Πανεπιστημίου Αθηνών |
Περίληψη:
ΙΙΙ. Περίληψη εργασίας
«Θεσμική εφαρμογή δικαιωμάτων».
Το Σύνταγμα κατοχυρώνει και προστατεύει ταυτόχρονα και τα θεμελιώδη δικαιώματα αλλά και τις διαπροσωπικές σχέσεις, καθώς και τα σύνολα των διαπροσωπικών σχέσεων, ήτοι τους θεσμούς. Έτσι, το Σύνταγμα προστατεύει τον επιχειρηματικό χώρο στον οποίο ενεργοποιείται εμπορική εταιρία αλλά και το δικαίωμα του καταναλωτή να συμμετέχει στον ευρύτερο καταναλωτικό χώρο, ως γενικότερη συμμετοχή του στην οικονομική ζω΄, μέσω της απόλαυσης των υλικών αγαθών και υπηρεσιών.
Έτσι, άρνηση εκ μέρους εταιρίας, πώλησης αγαθών σε καταναλωτή, που διαθέτει τα οικονομικά μέσα για να τα προμηθευτεί, προσβάλλει το αμυντικό δικαίωμα συμμετοχής στην οικονομική ζωή (κατοχυρωμένο στο άρθρο 5 παρ. 1 Σ). Περαιτέρω, σύμφωνα με το γενικό κανόνα, ότι επιτρέπονται οι αιτιώδεις και απαγορεύονται οι αναιτιώδεις περιορισμοί, εφόσον δικαίωμα και θεσμός δεν συνδέονται, στην συγκεκριμένη περίπτωση, με δεσμό αιτιώδης συνάφειας, επιβάλλεται η εφαρμογή της πλήρους εκτάσεως του αμυντικού δικαιώματος.
|
Πλήρες Κείμενο (σε Acrobat pdf) -
Περιεχόμενα -
Βιβλιογραφία
-
Νομολογία
-
|
| Καμιντζή Ιωάννα
Ερμηνεία του Άρθρο 78 παρ. 5 του Συντάγματος (Εξαίρεση από την απαγόρευση της κανονιστικής φορολογικής αρμοδιότητας). [Μεταπτυχιακή Εργασία]
|
Η δημοσίευση υπ' αριθμόν 455 προστέθηκε τον Ιούνιο του 2004.
Λήμματα: Φορολογία -
Παραπομπή: www.greeklaws.com/pubs/results.php?id=455 Προσοχή: προσωρινή παραπομπή - η βάση θα μεταφερθεί άμεσα (μόλις λήξει η δοκιμαστική λειτουργία) σε υπολογιστή του Πανεπιστημίου Αθηνών |
Περίληψη:
Περίληψη εργασίας
Μέθοδοι ερμηνείας
«Ερμηνεία άρθρου 78 παρ. 5 Σ».
Στο πλαίσιο του άρθρου 78 παρ. 5 Σ, ως προς την κατ’ εξαίρεση δυνατότητα να επιβληθούν με εξουσιοδότηση νόμων πλαισίων, εισφορές ή άλλα μέτρα στις διεθνείς σχέσεις της χώρας με οικονομικούς οργανισμούς, ή μέτρα που αποσκοπούν στην εξασφάλιση της συναλλακτικής θέσεως της χώρας, ανακύπτει ερμηνευτικό ερώτημα, ως προς την πραγματική έννοια του όρου «νόμος πλαίσιο» του άρθρου 78 παρ. 5 και ως προς την τυχόν σύμπτωσή του με την αντίστοιχη έννοια που απαντάται στο άρθρο 43 παρ. 2Σ.
Κατά την γραμματολογική ερμηνεία, με τον όρο «νόμος πλαίσιο» του άρθρου 78 και τον αντίστοιχο όρο του άρθρου 43 εννοείται ακριβώς το ίδιο πράγμα. Η τελολογική όμως ερμηνεία οδηγεί σε διαφορετικά αποτελέσματα.
Σκοπός της διάταξης του άρθρου 78 παρ. 5 είναι η αντιμετώπιση του φαινομένου ντάμπιγκ (δηλαδή της πώλησης στην αλλοδαπή ορισμένου προϊόντος σε τιμή κατώτερη από την κανονική, με στόχο την κατάκτηση της αλλοδαπής αγοράς. Η
Μεταπτυχιακό δημοσίου δικαίου
ανάγκη λοιπόν που επέβαλε την ρύθμιση αυτή στο ελληνικό Σύνταγμα, ήταν η παροχή στη διοίκηση της δυνατότητας να αντιδράσει ταχύτατα σε περιπτώσεις που εμφανίζονται τα φαινόμενα αυτά. Ο σκόπελος του άρθρου 43, που προδιαγράφει συγκεκριμένη διαδικασία για την έκδοση διαταγμάτων, κατ’ εξουσιοδότηση του νόμου πλαισίου, ιδιαίτερα χρονοβόρα, οδηγεί στο συμπέρασμα ότι οι δυο αυτοί όροι δεν είναι ταυτόσημοι. Συνεπώς η Βουλή μπορεί να παράσχει εξουσιοδότηση, όχι μόνο στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας αλλά και στα αρμόδια κάθε φορά εκτελεστικά όργανα, χωρίς κατ’ ανάγκη να τίθενται χρονικά πλαίσια για τη χρήση της εξουσιοδότησης αυτής.
|
Πλήρες Κείμενο (σε Acrobat pdf) -
Περιεχόμενα
-
Βιβλιογραφία
-
Νομολογία
-
|
| Καμιντζή Ιωάννα
Ευρωπαϊκό Σύνταγμα-κατοχύρωση της θρησκευτικής ελευθερίας-Συνταγματικό θεμέλιο προσχώρησης της Ιρλανδίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Συγκριτική παρουσίαση του άρθρου 28 του Ελληνικού Συντάγματος με το αντίστοιχο άρθρο 29 του Ιρλανδικού
[Μεταπτυχιακή Εργασία]
|
Η δημοσίευση υπ' αριθμόν 454 προστέθηκε τον Ιούνιο του 2004.
Λήμματα: Θρησκευτική ελευθερία (βλ.θρησκεία) -
Παραπομπή: www.greeklaws.com/pubs/results.php?id=454 Προσοχή: προσωρινή παραπομπή - η βάση θα μεταφερθεί άμεσα (μόλις λήξει η δοκιμαστική λειτουργία) σε υπολογιστή του Πανεπιστημίου Αθηνών |
Περίληψη:
V. Περίληψη εργασιών.
«Ευρωπαϊκό Σύνταγμα»
Η σημασία του ευρωπαϊκού συντάγματος για το μέλλον της ευρωπαϊκής ένωσης είναι τεραστία. Το ευρωπαϊκό σύνταγμα θα συμβάλλει στη συνέχιση της σταθερής πορείας προς την ολοκλήρωσή της. Περαιτέρω, θα σηματοδοτήσει τη μετάβαση από ένα διεθνή οργανισμό σε ένα κράτος.
Η ένωση διαθέτει ήδη ένα τυπικό σύνταγμα, που είναι το πρωτογενές δίκαιό της. Αυτό που περαιτέρω χρειάζεται είναι η τροποποίηση του ουσιαστικού περιεχομένου του. Ο Χάρτης θεμελιωδών δικαιωμάτων, που αποτελεί ιδιαίτερο τμήμα του σχεδίου του ευρωπαϊκού συντάγματος, όπως τον διακήρυξη η διακυβερνητική διάσκεψη της Νίκαιας, και όπως έχει ήδη αρχίσει να εφαρμόζεται από το ΔΕΚ, ανεξάρτητα από το γεγονός ότι αυτός στερείται προς το παρόν νομικής δεσμευτικότητας, προβλέπει ρητά την ελευθερία της σκέψης, της συνείδησης και της θρησκείας, τόσο με τη μορφή του δικαιώματος της επιλογής και αλλαγής των θρησκευτικών πεποιθήσεων, όσο και με τη μορφή της λατρείας και γενικότερα της ελευθερίας εκδήλωσης των θρησκευτικών πεποιθήσεων, ατομικά ή συλλογικά, ιδιωτικά ή δημόσια. Κατοχυρώνει επίσης πλήρως την ελευθερία της θρησκευτικής διδασκαλίας και το δικαίωμα των γονέων να διασφαλίζουν την εκπαίδευση και τη μόρφωση των παιδιών τους με βάση τις δικές τους θρησκευτικές αντιλήψεις.
Όσον αφορά στο ζήτημα των σχέσεων κράτους εκκλησίας πρέπει να γίνει δεκτό ότι ανήκει στην αρμοδιότητα των κρατών μελών. Η λύση αυτή δεν προκύπτει ρητά από το κείμενο του ευρωπαϊκού συντάγματος αλλά είναι σύμφωνη με τη μέριμνα της ευρωπαϊκής συνέλευσης να σεβαστεί πλήρως την εθνική ταυτότητα των κρατών μελών.
«Σύγκριση Ιρλανδίας- Ελλάδας ως προς το συνταγματικό θεμέλιο προσχώρησης στην ευρωπαϊκή ένωση»
Το άρθρο 29 του Ιρλανδικού Συντάγματος, θεμέλιο για την προσχώρησή της στην ευρωπαϊκή ένωση, παρουσιάζει μια χαρακτηριστική εξατομίκευση. Κάθε βήμα της Ιρλανδίας στις διαδικασίες της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης συνοδευόταν από την προσθήκη στο σύνταγμα της, της συγκεκριμένης κάθε φορά διάταξης, είτε αυτό αφορούσε στη συμμετοχή της στην κοινότητα, είτε στην κύρωση της Ενιαίας Ευρωπαϊκής πράξης είτε στην επικύρωση της συνθήκης για την ΕΕ.
Αντίθετα, το αντίστοιχο άρθρο 28 του Ελληνικού Συντάγματος λειτουργεί ως επαρκές έρεισμα, λόγω της «ευρωπαϊκής ευρυχωρίας» του και πρόσφορη συνταγματική βάση για τη συμμετοχή της Ελλάδας στις ευρωπαϊκές διαδικασίες.
|
Πλήρες Κείμενο (σε Acrobat pdf) -
Περιεχόμενα -
Βιβλιογραφία
-
Νομολογία
-
|
| Καμιντζή Ιωάννα
Άρθρο 2 παρ. 1 Συντάγματος( Το απαραβίαστο της ανθρώπινης αξίας)
Σχολιασμός Αποφ. 40/1998 Α.Π
[Μεταπτυχιακή Εργασία]
|
Η δημοσίευση υπ' αριθμόν 453 προστέθηκε τον Ιούνιο του 2004.
Λήμματα: Αξία Ανθρώπινη -
Παραπομπή: www.greeklaws.com/pubs/results.php?id=453 Προσοχή: προσωρινή παραπομπή - η βάση θα μεταφερθεί άμεσα (μόλις λήξει η δοκιμαστική λειτουργία) σε υπολογιστή του Πανεπιστημίου Αθηνών |
Περίληψη:
VI) Περίληψη εργασίας
«Το απαραβίαστο της ανθρώπινης αξίας : σχολιασμός της υπ’ αριθμόν αποφάσεως 40/1998 Α.Π)».
Στη σχολιαζόμενη απόφαση υπάρχει απόσβεση κεκτημένων δικαιωμάτων και γεννημένων αξιώσεων με κοινό νόμο. Η αντισυνταγματικότητα του νόμου αυτού μπορεί να θεμελιωθεί : α) στη μείωση της αντικειμενικώς οφειλόμενης από το κράτος προστασίας της αξίας του ανθρώπου και της προσωπικότητας και β) στη προσβολή του δικαιώματος του ενάγοντος για παροχή προστασίας της αξίας του ανθρώπου και της προσωπικότητας. Και στις δυο περιπτώσεις η οφειλόμενη αντικειμενική προστασία της αξίας του ανθρώπου και το αντίστοιχο συνταγματικό δικαίωμα για προστασία της προσωπικότητας, θεμελιώνεται όχι μόνο στο πνεύμα σεβασμού και προστασίας της ανθρώπινης αξίας αλλά και στο ίδιο το γράμμα του άρθρου 2 παρ. 1 Σ. Με βάση τους συλλογισμούς αυτούς, νόμος που καταργεί ή αποσβένει αναδρομικώς κεκτημένα δικαιώματα ή αξιώσεις λόγω προσβολής της προσωπικότητας, αποδυναμώνει τόσο την υποχρέωση του κράτους να την προστατεύει αντικειμενικά, βάσει του άρθρου 2 παρ. 1 Σ όσο και το συνταγματικό δικαίωμα του ενάγοντος για παροχή προστασίας από μέρους του κράτους με συνέπεια την αντισυνταγματικότητα του νόμου.
|
Πλήρες Κείμενο (σε Acrobat pdf) -
Περιεχόμενα -
Βιβλιογραφία
-
Νομολογία
-
|
| Καμιντζή Ιωάννα
Γενικές Συνταγματικές Αρχές
«Απαγόρευση κατάχρησης δικαιώματος»
[Μεταπτυχιακή Εργασία]
|
Η δημοσίευση υπ' αριθμόν 448 προστέθηκε τον Ιούνιο του 2004.
Λήμματα: Κατάχρηση Δικαιώματος, βλ.Δικαίωμα -τα -
Παραπομπή: www.greeklaws.com/pubs/results.php?id=448 Προσοχή: προσωρινή παραπομπή - η βάση θα μεταφερθεί άμεσα (μόλις λήξει η δοκιμαστική λειτουργία) σε υπολογιστή του Πανεπιστημίου Αθηνών |
Περίληψη:
ΣΤ) Περίληψη εργασίας
«Απαγόρευση κατάχρησης δικαιώματος»
Κατάχρηση δικαιώματος είναι η νομότυπη πλην όμως υπερβολική και για το λόγο αυτό μη ανεκτή από την έννομη τάξη άσκηση δικαιώματος. Η καταχρηστική συμπεριφορά, ως ποιοτικά υπερβολική συμπεριφορά, περιέχει το στοιχείο της εκμετάλλευσης. Ο καταχρώμενος το δικαίωμα εκμεταλλεύεται την εξουσία που η έννομη τάξη του αναγνωρίζει για σκοπούς ξένους από εκείνους για τους οποίους του είχε παρασχεθεί το δικαίωμα του.
Το γεγονός ότι η διάταξη του άρθρου 25 παρ. 3 περιορίζεται στο μη επιτρεπτό της καταχρηστικής ασκήσεως του δικαιώματος, χωρίς να αναφέρει ρητώς κύρωση, για την περίπτωση παραβάσεως της διατάξεως, δεν αρκεί για να την χαρακτηρίσει ως lex imperfecta. Τίποτα, επομένως, δεν εμποδίζει τον κοινό νομοθέτη να εισάγει ποινικές κυρώσεις της αποδοκιμαζόμενης αυτής συμπεριφοράς.
|
Πλήρες Κείμενο (σε Acrobat pdf) -
Περιεχόμενα
-
Βιβλιογραφία
-
Νομολογία
-
|
|
