|
Βρέθηκαν συνολικά
7 εγγραφες. Παρουσιάζονται οι εγγραφές 1 εως 7. |
|
προηγούμενη
-
επόμενη
σελίδα |
Χορος Γεώργιος
Το
άρθρο 20 παρ.1 Σ. και το δικαίωμα έννομης προστασίας
[Μεταπτυχιακή Εργασία]
|
Η δημοσίευση υπ' αριθμόν 521 προστέθηκε τον Ιούνιο του 2004.
Λήμματα: Έννομη Προστασία, βλ.Προστασία Έννομη -
Παραπομπή: www.greeklaws.com/pubs/results.php?id=521 Προσοχή: προσωρινή παραπομπή - η βάση θα μεταφερθεί άμεσα (μόλις λήξει η δοκιμαστική λειτουργία) σε υπολογιστή του Πανεπιστημίου Αθηνών |
Περίληψη:
Περίληψη
Για να κατοχυρωθεί η αρχή του κράτους δικαίου σε μια πολιτεία, είναι αναγκαίο να προβλέπεται η δυνατότητα προστασίας των δικαιωμάτων και συμφερόντων των ιδιωτών από τα δικαστήρια. Αυτήν ακριβώς τη δυνατότητα κατοχυρώνει το ελληνικό Σύνταγμα στο άρθρο 20 παρ.1 αλλά και η ΕΣΔΑ στο άρθρο 6 παρ.1. Το άρθρο 20 παρ.1 Σ. έχει διττή νομική φύση, καθώς είναι ταυτόχρονα ατομικό δικαίωμα και κατευθυντήρια γραμμή για τον κοινό νομοθέτη. Η έννομη προστασία που αναγνωρίζεται με το άρθρο αυτό περιλαμβάνει αφενός τη δικαστική προστασία και αφετέρου τη δικαστική ακρόαση. Η προστασία πρέπει να στρέφεται κατά του Κράτους ώστε να οργανώνει τη δικαιοσύνη κατά τέτοιον τρόπο που να αντιστοιχεί σε κάθε υπόθεση ένα αρμόδιο δικαστήριο. Πρέπει να στρέφεται επίσης κατά της δικαστικής εξουσίας και των δικαστικών λειτουργών που την αποτελούν ώστε να ασκούν το υπηρεσιακό τους καθήκον εκδίδοντας ορθές δικαστικές αποφάσεις σε εύλογο χρόνο. Η δικαστική προστασία πρέπει να είναι πλήρης και αποτελεσματική, να καλύπτει κάθε διαφορά ή υπόθεση και να είναι διαθέσιμη στους ιδιώτες σε κάθε στάδιο της δίκης από την πρόσβαση στη δικαιοσύνη μέχρι και την αναγκαστική εκτέλεση της δικαστικής απόφασης. Όλοι οι άνθρωποι, και όχι μόνο οι Έλληνες πολίτες, έχουν το δικαίωμα δικαστικής ακρόασης και προστασίας, το οποίο οφείλουν να ασκούν μη καταχρηστικά και πάντα σύμφωνα με τους δικονομικούς κανόνες που το περιορίζουν, αλλά απαγορεύεται να το καταλύσουν. Με δεδομένη την συνταγματική εγγύηση της δικαστικής προστασίας για όλους, ζητούμενη παραμένει η αποτελεσματική και ολοκληρωμένη εφαρμογή της στην πράξη με την αναδιάρθρωση των μηχανισμών της δικαιοσύνης και τον εκσυγχρονισμό της οργάνωσης και της λειτουργίας τους.
|
Πλήρες Κείμενο (σε Acrobat pdf) -
Περιεχόμενα -
Βιβλιογραφία
-
Νομολογία -
|
Χορος Γεώργιος
Η Θεσμική Εφαρμογή των Συνταγμτικών Δικαιωμάτων [Μεταπτυχιακή Εργασία]
|
Η δημοσίευση υπ' αριθμόν 520 προστέθηκε τον Ιούνιο του 2004.
Λήμματα: Θεσμική Εφαρμογή -Συνταγματικά Δικαιώματα -
Παραπομπή: www.greeklaws.com/pubs/results.php?id=520 Προσοχή: προσωρινή παραπομπή - η βάση θα μεταφερθεί άμεσα (μόλις λήξει η δοκιμαστική λειτουργία) σε υπολογιστή του Πανεπιστημίου Αθηνών |
Περίληψη:
Περίληψη
Το Σύνταγμα δεν προστατεύει μόνο δικαιώματα, αλλά και πλέγματα σχέσεων, δηλαδή θεσμούς. Αναγνωρίζει ότι τα θεμελιώδη δικαιώματα επιτρέπεται να περιορίζονται ώστε να μπορούν να προσαρμοστούν και να εφαρμοστούν στα πλαίσια συγκεκριμένων θεσμών. Η δυνατότητα αυτή είναι γνωστή με τον όρο «θεσμική προσαρμογή των συνταγματικών δικαιωμάτων» και η επιστημονική μέθοδος που χρησιμοποιείται για τον σκοπό αυτό είναι η «αιτιώδης συνάφεια». Ο κανόνας είναι ότι επιτρέπονται οι αιτιώδεις και απαγορεύονται οι αναιτιώδεις περιορισμοί. Αυτό σημαίνει ότι όταν υπάρχει κοινό αντικειμενικό στοιχείο ανάμεσα στο εξεταζόμενο δικαίωμα και τον θεσμό, ο περιορισμός του συνταγματικού δικαιώματος είναι ανεκτός από το Σύνταγμα και εφαρμόζεται μόνο το θεσμικό του περιεχόμενο. Αντίθετα, εφαρμόζεται σε όλη του την έκταση το συνταγματικό δικαίωμα, όταν συνδέεται αναιτιωδώς με έναν θεσμό, όταν δηλαδή δεν υπάρχει μεταξύ τους κοινό αντικειμενικό στοιχείο. Με βάση τη μέθοδο αυτή, το Διοικητικό Εφετείο Αθηνών με την απόφασή του 299/1988 έκρινε ότι η θρησκευτική πίστη, που είναι το αντικειμενικό στοιχείο που συνδέει το δικαίωμα θρησκευτικής ελευθερίας με τον θεσμό του σχολείου πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης εμφανίζεται και στα δύο. Επομένως, επιτρέπεται, κατά το δικαστήριο, στη σχέση αυτή να περιοριστεί το δικαίωμα θρησκευτικής ελευθερίας του δασκάλου, προκειμένου να προσαρμοστεί στο πρωτοβάθμιο εκπαιδευτήριο.
|
Πλήρες Κείμενο (σε Acrobat pdf) -
Περιεχόμενα -
Βιβλιογραφία
-
Νομολογία
-
|
Χορος Γεώργιος
ΘΕΩΡΙΕΣ ΤΗΣ ΤΡΙΤΕΝΕΡΓΕΙΑΣ: ΖΗΤΗΜΑ ΕΦΑΡΜΟΓΗΣ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΟΥ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΟΣ ΣΕ ΔΙΑΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΣΧΕΣΗ-Η ΥΠΟΘΕΣΗ ΤΟΥ ΑΘΕΟΥ ΦΟΙΤΗΤΗ 685/1987 ΣτΕ (Τμ. Δ΄) [Μεταπτυχιακή Εργασία]
|
Η δημοσίευση υπ' αριθμόν 519 προστέθηκε τον Ιούνιο του 2004.
Λήμματα: Τριτενέργεια βλ. Διαπροσωπική Ενέργεια -
Παραπομπή: www.greeklaws.com/pubs/results.php?id=519 Προσοχή: προσωρινή παραπομπή - η βάση θα μεταφερθεί άμεσα (μόλις λήξει η δοκιμαστική λειτουργία) σε υπολογιστή του Πανεπιστημίου Αθηνών |
Περίληψη:
Περίληψη
Στις μέρες σχεδόν όλοι οι θεωρητικοί του δικαίου συμφωνούν στην ενότητα της έννομης τάξης και απορρίπτουν τον αυστηρό χωρισμό της σε δημόσιο και ιδιωτικό δίκαιο. Αποτέλεσμα αυτής της μονιστικής θεωρίας είναι τα συνταγματικά δικαιώματα να μην εφαρμόζονται μόνο στη σχέση Κράτους-ιδιωτών, αλλά και στις διαπροσωπικές σχέσεις των ιδιωτών μεταξύ τους. Αυτή ακριβώς η ευρεία εφαρμογή των θεμελιωδών συνταγματικών δικαιωμάτων και στον χώρο του ιδιωτικού δικαίου αποδίδεται με τον επιστημονικό όρο «τριτενέργεια». Για να διαπιστώσει ο εφαρμοστής του δικαίου αν και κατά πόσο περιορίζεται ενδεχομένως ένα συνταγματικό δικαίωμα κατά την εφαρμογή του σε μια ιδιωτική σχέση χρησιμοποιεί την μέθοδο της «αιτιώδους συνάφειας». Συγκρίνει το ζεύγος δικαιώματος και θεσμού που αφορά κάθε συγκεκριμένη περίπτωση και ανάλογα με το αν υπάρχει ή όχι κοινό αντικειμενικό στοιχείο μεταξύ τους, το εκάστοτε δικαίωμα εφαρμόζεται με ή χωρίς περιορισμούς αντίστοιχα στην εξεταζόμενη ιδιωτική σχέση. Η μέθοδος αυτή δίνει στις περισσότερες περιπτώσεις ισορροπημένες και δίκαιες λύσεις και γι αυτό εμφανίζεται συχνά στην νομολογία μας όπως π.χ. στην «υπόθεση του άθεου φοιτητή», ΣτΕ 685/1987 (Δ΄ Τμήμα)
|
Πλήρες Κείμενο (σε Acrobat pdf) -
Περιεχόμενα -
Βιβλιογραφία
-
Νομολογία
-
|
Χορος Γεώργιος
ΕΡΜΗΝΕΙΑ-ΕΡΜΗΝΕΥΤΙΚΕΣ ΜΕΘΟΔΟΙ: ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΟΥ ΑΡ. 17 ΠΑΡ.1 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ [Μεταπτυχιακή Εργασία]
|
Η δημοσίευση υπ' αριθμόν 518 προστέθηκε τον Ιούνιο του 2004.
Λήμματα: Ιδιοκτησία -
Παραπομπή: www.greeklaws.com/pubs/results.php?id=518 Προσοχή: προσωρινή παραπομπή - η βάση θα μεταφερθεί άμεσα (μόλις λήξει η δοκιμαστική λειτουργία) σε υπολογιστή του Πανεπιστημίου Αθηνών |
Περίληψη:
Περίληψη
Ένα από τα βασικότερα έργα για έναν νομικό είναι η ερμηνεία των κανόνων δικαίου, η επιστημονική διεργασία δηλαδή με την οποία εξακριβώνεται το αληθινό και ειδικό περιεχόμενό τους ώστε να εφαρμοστούν σε συγκεκριμένη περίπτωση. Η ερμηνεία, για να είναι επιτυχημένη και αποτελεσματική, πρέπει να διενεργείται με επιστημονικούς κανόνες και ειδικές μεθόδους ερμηνείας. Γίνεται δεκτό ότι πέντε είναι οι ερμηνευτικές μέθοδοι που βρίσκονται στη διάθεση του ερμηνευτή: η γραμματολογική, η λογική, η ιστορική, η συστηματική και η τελολογική. Η πρώτη αναζητεί το νόημα του κανόνα με βάση τη σημασία των λέξεων που τον απαρτίζουν, η δεύτερη με βάση λογικά εργαλεία, συλλογισμούς κι επιχειρήματα, η τρίτη με βάση την εξέλιξη του νομικού φαινομένου στον χρόνο, η τέταρτη με βάση την ένταξη του κανόνα στο γενικότερο και ειδικότερο σύστημα κανόνων δικαίου και τέλος η πέμπτη με βάση τον σκοπό του νόμου. Οι ίδιες αυτές μέθοδοι χρησιμοποιούνται και για την ερμηνεία των συνταγματικών κανόνων, παρά τις ιδιαιτερότητες που εμφανίζει το Σύνταγμα ( πολιτικός ρόλος, γενικές προστατευτικές διατάξεις, τυπική υπεροχή ). Ερμηνευτικό παράδειγμα θα μπορούσε να αποτελέσει το άρθρο 17 παρ.1 Σ. κυρίως ως προς την εξέλιξη της ερμηνευτικής απόδοσης του όρου ιδιοκτησία από την εποχή που θεσπίστηκε η διάταξη ως σήμερα.
|
Πλήρες Κείμενο (σε Acrobat pdf) -
Περιεχόμενα -
Βιβλιογραφία
-
Νομολογία
-
|
Χορος Γεώργιος
ΜΕΡΟΣ Α΄: ΣΥΓΚΡΙΤΙΚΗ ΜΕΛΕΤΗ άρ.28 ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΚΑΙ άρ.65 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΜΑΛΤΑΣ
ΜΕΡΟΣ Β΄: Η ΙΔΡΥΣΗ “ΚΡΑΤΟΥΣ” ΚΑΤΑ ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ
[Μεταπτυχιακή Εργασία]
|
Η δημοσίευση υπ' αριθμόν 517 προστέθηκε τον Ιούνιο του 2004.
Λήμματα: Μάλτα -
Παραπομπή: www.greeklaws.com/pubs/results.php?id=517 Προσοχή: προσωρινή παραπομπή - η βάση θα μεταφερθεί άμεσα (μόλις λήξει η δοκιμαστική λειτουργία) σε υπολογιστή του Πανεπιστημίου Αθηνών |
Περίληψη:
ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Την 1η Μαΐου του 2004 συντελέστηκε η μεγαλύτερη ως τώρα διεύρυνση στη ιστορία της Ευρωπαϊκής Ένωσης με την προσχώρηση 10 νέων κρατών-μελών και τη δημιουργία πλέον της «Ευρώπης των 25». Ένα από τα καινούργια μέλη της Ένωσης, το μικρότερο σε έκταση και το νοτιότερο, είναι η Μάλτα.
Είναι γνωστό ότι για να εισέλθει στην Ε.Ε. μια χώρα, θα πρέπει να αποδεχτεί το κοινοτικό κεκτημένο και να περιορίσει την εθνική της κυριαρχία σε πολλούς κρίσιμους τομείς, μεταβιβάζοντας παράλληλα σημαντικές αρμοδιότητες από τα εθνικά της όργανα σε όργανα της Ένωσης. Η πλειοψηφία των κρατών-μελών της Ε.Ε. συμμορφώθηκαν στις υποχρεώσεις αυτές τροποποιώντας το Σύνταγμά τους. Το ίδιο έκανε και η Ελλάδα με το άρθρο 28 Σ. που τέθηκε πριν ακόμα από την είσοδό της στην τότε Ε.Ο.Κ. ως θεμέλιο για τις διαδικασίες της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης.
Η Μάλτα αντίθετα δεν περιέλαβε στο Σύνταγμά της διάταξη αντίστοιχη του ελληνικού άρθρου 28 Σ. που να προβλέπει ρητά την εκχώρηση αρμοδιοτήτων σε όργανα της Ε.Ε. με τη συνακόλουθη δυνατότητα περιορισμού της εθνικής της κυριαρχίας προς όφελος της Ένωσης. Αρκέστηκε στην τροποποίηση από 1ης Μαΐου 2004 του άρθρου 65 του Συντάγματός της με στόχο την αναγνώριση του διεθνούς και του ευρωπαϊκού κοινοτικού δικαίου ως τμήματος της εσωτερικής έννομης τάξης της Μάλτας με υπερνομοθετική, αλλά όχι υπερσυνταγματική ισχύ. Με την κοινή νομοθεσία της περαιτέρω κατοχυρώθηκε η αυξημένη τυπική ισχύς και η αμεσότητα των κανόνων του κοινοτικού δικαίου, ενώ αναγνωρίστηκε η δικαιοδοσία του Δ.Ε.Κ. και προβλέφθηκε η διενέργεια εκλογών για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και στη Μάλτα αρχής γενομένης από το 2004.
Παρ’ όλη την απουσία συνταγματικού θεμελίου για τη συμμετοχή της στην Ε.Ε., η Μάλτα αποτελεί σήμερα ισότιμο και πλήρες μέλος της Ένωση με σεβασμό στο κοινοτικό κεκτημένο και στην υπεροχή του ευρωπαϊκού δικαίου.
|
Πλήρες Κείμενο (σε Acrobat pdf) -
Περιεχόμενα -
Βιβλιογραφία
-
Νομολογία
-
|
Χορος Γεώργιος
Η Ανθρώπινη Αξία [Προπτυχιακή Εργασία]
|
Η δημοσίευση υπ' αριθμόν 516 προστέθηκε τον Ιούνιο του 2004.
Λήμματα: Αξία Ανθρώπινη -
Παραπομπή: www.greeklaws.com/pubs/results.php?id=516 Προσοχή: προσωρινή παραπομπή - η βάση θα μεταφερθεί άμεσα (μόλις λήξει η δοκιμαστική λειτουργία) σε υπολογιστή του Πανεπιστημίου Αθηνών |
Περίληψη:
Περίληψη
Η ανθρώπινη αξία ταυτίζεται εννοιολογικά με τον ίδιο τον άνθρωπο. Περιλαμβάνει όλα όσα κάθε άνθρωπος αντιπροσωπεύει. Ως έννοια γένους ορίζεται ως το σύνολο των γενικών υλικών, πνευματικών και κοινωνικών γνωρισμάτων του ανθρώπινου γένους. Ως έννοια είδους η ανθρώπινη αξία ταυτίζεται με την προσωπικότητα και αποτελεί τον ειδικό συνδυασμό των γενικών υλικών, πνευματικών και κοινωνικών γνωρισμάτων του ανθρώπινου γένους σε συγκεκριμένο άτομο. Συνταγματικές εξειδικεύσεις της ανθρώπινης αξίας είναι γενικά τα ανθρώπινα δικαιώματα και συνταγματικοί προσδιορισμοί της η ελευθερία και η ισότητα. Η αρχή του απαραβίαστου της ανθρώπινης αξίας περιλήφθηκε για πρώτη φορά στο Σύνταγμα του 1975. Η τοποθέτησή της στο άρθρο 2 παρ.1, αμέσως μετά το άρθρο που κατοχυρώνει το πολίτευμα της χώρας, καταδεικνύει τη σημασία που της αποδίδει ο συντακτικός νομοθέτης ως καταστατικής αρχής της συνολικής ελληνικής έννομης τάξης και ως θεμελίου του κοινωνικού ανθρωπισμού. Εκτός όμως από αντικειμενική αρχή του δικαίου η διάταξη για το απαραβίαστο της ανθρώπινης αξίας αποτελεί και πηγή ατομικών δικαιωμάτων. Η σημασία της δεν είναι μόνο θεωρητική, αλλά και πρακτική. Στην νομολογία μας, το Γ΄ Τμήμα του Συμβουλίου της Επικρατείας με την απόφασή του 1647/1987 έκρινε ως αντισυνταγματικό το άρθρο 65 του Ν. 1400/1973 που εξαρτούσε τον γάμο αξιωματικού των Ενόπλων Δυνάμεων από άδεια του Αρχηγού του Σώματος στο οποίο ανήκε. Μια καθαρά προσωπική απόφαση του καθενός ανθρώπου δεν μπορεί να εξαρτάται από άδεια τρίτου, διότι κάτι τέτοιο έρχεται σε προφανή αντίθεση με το άρθρο 2 παρ.1 Σ. που προστατεύει την ανθρώπινη αξία.
|
Πλήρες Κείμενο (σε Acrobat pdf) -
Περιεχόμενα -
Βιβλιογραφία
-
Νομολογία
-
|
Χορος Γεώργιος
Μια Γενική Συνταγματική Αρχή:η Απάγορευση της καταχρηστικής άσκησης Δικαιώματος [Μεταπτυχιακή Εργασία]
|
Η δημοσίευση υπ' αριθμόν 515 προστέθηκε τον Ιούνιο του 2004.
Λήμματα: Κατάχρηση Δικαιώματος, βλ.Δικαίωμα -τα -
Παραπομπή: www.greeklaws.com/pubs/results.php?id=515 Προσοχή: προσωρινή παραπομπή - η βάση θα μεταφερθεί άμεσα (μόλις λήξει η δοκιμαστική λειτουργία) σε υπολογιστή του Πανεπιστημίου Αθηνών |
Περίληψη:
ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Μια από τις γενικές αρχές του δικαίου είναι και η απαγόρευση καταχρηστικής άσκησης δικαιώματος, η οποία μάλιστα κατοχυρώνεται και στο Σύνταγμά μας, στο άρθρο 25 παρ.3 και εξειδικεύεται περαιτέρω με το άρθρο 281 ΑΚ. Είναι η αρχή, σύμφωνα με την οποία κανένα δικαίωμα ιδιωτικού ή δημοσίου δικαίου δεν επιτρέπεται να ασκείται για σκοπό άλλο από αυτόν για τον οποίο έχει τεθεί. Μια τέτοια συμπεριφορά δεν μπορεί βέβαια να χαρακτηριστεί ως παράνομη, αφού δεν παραβιάζεται κάποιος κανόνας δικαίου, αλλά ως νομότυπη πλην όμως υπερβολική και γι αυτό ως μη ανεκτή από τη συνταγματική έννομη τάξη. Η κύρωση για τον καταχρώμενο δεν προκύπτει ρητά από το άρθρο 25 παρ. 3, αλλά γίνεται δεκτό ότι συνίσταται στην αφαίρεση της συνταγματικής προστασίας στην συγκεκριμένη περίπτωση. Μια καταχρηστική συμπεριφορά δεν μπορεί και δεν πρέπει να απολαμβάνει τη συνταγματική προστασία του αντίστοιχου ατομικού δικαιώματος. Στη νομολογία μας, οι περισσότερες περιπτώσεις καταχρηστικής άσκησης δικαιώματος αφορούν το δικαίωμα της απεργίας, το οποίο σε πολλές περιπτώσεις ασκείται για σκοπό άλλο από αυτόν για τον οποίο έχει τεθεί σύμφωνα με το άρθρο 23 παρ.2 Σ.
|
Πλήρες Κείμενο (σε Acrobat pdf) -
Περιεχόμενα -
Βιβλιογραφία
-
Νομολογία
-
|
|