Περίληψη:
Περίληψη Εργασίας
Μέσα σε ένα κλίμα έντασης, απογοήτευσης από τη «Βαυαροκρατία», τον Όθωνα, την εν γένει απόλυτη μοναρχία, αλλά και τον παραγκωνισμό των Ελλήνων πολιτών από ξένους μάσα στο ίδιο τους το κράτος, γεννήθηκε το Σύνταγμα του 1844. Η απόλυτη μοναρχία μετά την 3η Σεπτεμβρίου του 1843 μετατρέπεται σε συνταγματική. Το Σύνταγμα του \\\'44 δεν αποτέλεσε προϊόν της δυναμικής διεκδίκησης των Ελλήνων, αλλά παραχώρηση του μονάρχη προς το έθνος. Για αυτό άλλωστε έχει μοναρχικό, αυστηρό και συντηρητικό χαρακτήρα και καθιερώνει το βασιλιά ως ανώτατο κρατικό όργανο.
Παρόλα αυτά, όντας επηρεασμένο από το γαλλικό Συνταγματικό Χάρτη του 1830 και το φιλελεύθερο βελγικό Σύνταγμα του 1831, το Σύνταγμα του \\\'44 περιέχει ατομικά και κοινωνικά δικαιώματα, που κατοχυρώνονται συνταγματικά για πρώτη φορά, καθιερώνει τον «υποτυπώδη κοινοβουλευτισμό», πρόγονο του κοινοβουλευτικού συστήματος με τη μορφή που το γνωρίζουμε σήμερα (ανάδειξη, έλεγχος, διατήρηση της κυβέρνησης) και συνοδεύεται από τον πρωτοποριακότερο για την εποχή Εκλογικό Νόμο της Ευρώπης.
Οι επεμβάσεις των Μεγάλων Δυνάμεων, η καταπάτηση του Συντάγματος από τον Όθωνα, η προσωπικές φιλοδοξίες των πολιτικών παραγόντων και η δεδομένη αναποτελεσματικότητα του «υποτυπώδους κοινοβουλευτισμού» θα στιγματίσουν τη λειτουργία του Συντάγματος του ΄44.
Όλα αυτά όμως δεν μπορούν σε καμία περίπτωση να ανατρέψουν την προσφορά του, που έγκειται στην πρώτη προσπάθεια για περιορισμό της απόλυτης εξουσίας του μονάρχη, αλλά και στην προσπάθεια του ελληνικού συνταγματικού συστήματος να κάνει τα πρώτα δειλά βήματά του προς το φιλελευθερισμό και τη δημοκρατία, καθώς και την τοποθέτηση βάσεων για την εξέλιξη του ελληνικού κοινοβουλευτικού συστήματος.
|