Περίληψη:
Γ)ΣΥΝΟΨΗ
Η αρχή της αναλογικότητας αναπτύχθηκε για πρώτη φορά, χωρίς όμως να επιτευχθεί μια καθολικά αποδεκτή ορολογία ή έννοια, το 1802 από τον von Berg.
Στην επιστήμη έχουν διατυπωθεί διάφορες γνώμες:
1) Κατά τον Hesse η αρχή της πρακτικής εναρμόνισης δεν εξηγεί τον «πότε» στην ad hoc περίπτωση υπάρχει αναλογία.
2) Οι Pieroth / Schlink περιορίζουν την αρχή, στον έλεγχο αναγκαιότητας του μέτρου.
3) Ο Lorenz κατατάσσει την αρχή της αναλογικότητας στην κατηγορία των «ανοικτών αρχών» σε εκείνες δηλ. που δεν παίρνουν την μορφή κανόνα δικαίου.
Γίνεται σαφής η δυσχέρεια εντοπισμού μιας έννοιας για τον προσδιορισμό της αρχής της αναλογικότητας. Η συνταγματική κατοχύρωση μια ασαφούς αρχής επιφέρει την συνταγματική αμφισβήτηση. Η αμφισβήτηση αυτή αίρειται μόνο με την αυθεντική ερμηνεία από την αναθεωρητική βουλή. Όμως ακόμη και αυτή η ερμηνεία εναλλάσσεται ανάλογα με τις συνθήκες της έννομης τάξης και δουλεύει έτσι τόσο τον νομοθέτη όσο και τον δικαστή.
Η διατύπωση του αρ.25$1Σ δημοσιοποιεί το ιδιωτικό δίκαιο περιορίζοντας όμως την ευελιξία δράσης του δικαστή. Η μη σαφής περιγραφή του περιεχομένου της αρχής δημιουργεί δυσχέρειες ως προς την εφαρμογή της.
Παρ’ όλα αυτά τα ελληνικά δικαστήρια εφαρμόζουν την αρχή της αναλογικότητας ελισσόμενα ανάλογα στις συνθήκες της ελληνικής έννομης τάξης και την θέληση του νομοθέτη.
|