Περίληψη:
Περίληψη / Summary
Η Ευρωπαϊκή Σύμβαση των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου αποτελεί κωδικοποίηση των κεκτημένων ανθρωπίνων δικαιωμάτων τα οποία προάγουν την ιδιωτική αυτονομία, την ιδιωτική πρωτοβουλία και την αξιοπρέπεια του ανθρώπου. Η Σύμβαση και το εθνικό Σύνταγμα θεματικά αλληλοεπικαλύπτονται, με αποτέλεσμα τόσο οι συνταγματικές παραδόσεις όσο και η ευρωπαϊκή παρακαταθήκη να λειτουργούν συμπληρωματικά. Το Άρθρο 17 ΕΣΔΑ για την απαγόρευση της κατάχρησης επικεντρώνεται στον σκοπό της δραστηριότητας που καταλύει δικαίωμα άλλου ατόμου. Εξαρτάται δε, και συνδέεται με τα δικαιώματα, που απαριθμούνται στη Σύμβαση. Το Άρθρο 114 Σχ.Ευρ.Σ. είναι στην ουσία αντιγραφή του Άρθρου 17 ΕΣΔΑ. Το Ευρωπαϊκό Σύνταγμα αποτελεί συνέχεια του εθνικού συνταγματισμού, τον οποίο ταυτόχρονα υποσκάπτει αλλά και ολοκληρώνει. Πρόκειται για σχέση συγκυριαρχίας και αλληλοεναρμόνισης. Με βάση το Άρθρο 25 παρ. 3 Σ, όταν γίνεται «κακή χρήση» δικαιώματος, πέρα από τα άκρα όριά του (στοιχείο υπερβολής), τότε υφίσταται κατάχρηση.Ο δικαιούχος, καταχρώμενος, χάνει το δικαίωμά του προσωρινά μέχρι να το ασκήσει όπως ορίζει το Σύνταγμα. Το 281 ΑΚ που εφαρμόζεται και σε άλλους κλάδους ιδιωτικού και δημοσίου δικαίου, είναι πιο εξειδικευμένο από το Άρθρο 25 παρ.3 Σ. Στον δικαστή εναπόκειται να προσδιορίσει τις αόριστες νομικές έννοιες και να κρίνει σε κάθε συγκεκριμένη περίπτωση αν συντρέχει κατάχρηση.
|