Περίληψη:
8. ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Το Σύνταγμα κατοχυρώνει τη ραδιοτηλεόραση ως θεσμό, ορίζει την αποστολή της και τις αρχές που οφείλει να υπηρετεί. Εξ αυτού πηγάζουν υποκειμενικά δικαιώματα των θεατών – ακροατών, ενώ δεν πηγάζει αυτοτελές δικαίωμα ίδρυσης και λειτουργίας ραδιοτηλεοπτικού σταθμού κατά μια αρκετά παρωχημένη γλωσσική διατύπωση, ιστορική βούληση του συντακτικού νομοθέτη αλλά και περαιτέρω άποψη της θεωρίας. Μια άποψη που έχει ξεπεραστεί από τα ίδια τα πράγματα με αποτέλεσμα η ραδιοτηλεόραση να βρίσκεται πάντα πίσω από τις εξελίξεις. Τέλος, και τα λοιπά δικαιώματα τα συναφή με τη ραδιοτηλεόραση, όπως η ελευθερία έκφρασης και διάδοσης ιδεών, ελευθερία τέχνης, ανάπτυξης της προσωπικότητας κ. ο. κ. οριοθετούνται και περιορίζονται με βάση τις συνταγματικές αρχές του άρθρου 15 παρ. 2 με αποτέλεσμα να στενεύει σημαντικά το περιεχόμενό τους. Σκόπιμο είναι λοιπόν αναλογιζόμενος τις τεχνολογικές εξελίξεις και τις διεθνείς και κοινοτικές τάσεις να αποδεσμεύσει ο συντακτικός νομοθέτης το ραδιοτηλεοπτικό καθεστώς από τόσους ασφυκτικούς περιορισμούς και από έναν έλεγχο κρατικό αμφίβολης σκοπιμότητας και αποτελεσματικότητας στα πλαίσια ενός φιλελεύθερου κράτους Δικαίου. Η δε ανάθεση του ελέγχου αυτού στο ΕΣΡ, μια ΑΔΑ, λίγο βελτιώνει το τοπίο, αφού ο ίδιος ο έλεγχος είναι προβληματικός σε πρώτη φάση.
|