Περίληψη:
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Βασικά συμπεράσματα που απορρέουν από την ανάλυση του θέματος της εργασίας αυτής είναι τα εξής:
1) Οι ανήλικοι είναι φορείς των περισσοτέρων θεμελιωδών δικαιωμάτων.
2) Θεωρούνται άξιοι ειδικής προστασίας, γι’ αυτό προστατεύονται τόσο απ’ τις διατάξεις που ισχύουν για όλους τους Έλληνες πολίτες, όσο και από ειδικές διατάξεις που έχουν θεσπιστεί αποκλειστικά για τους ανήλικους.
3) Ειδική μνεία για τα ανήλικα παιδιά γίνεται τόσο στο ελληνικό Σύνταγμα και στους ελληνικούς νόμους, όσο και στη διεθνή κοινότητα με τη Διεθνή Σύμβαση για τα Δικαιώματα του παιδιού, που θεμελιώνει και προστατεύει τα ατομικά και κοινωνικά δικαιώματά του.
Συμπερασματικά, μπορεί να λεχθεί ότι στα πλαίσια αυτής της εργασίας επιχειρήθηκε να διασαφηνιστεί ότι τα ανήλικα παιδιά παρόλο του νεαρού της ηλικίας τους και την ελλιπή-αν όχι ανύπαρκτη-ικανότητα για δικαιοπραξία, θεωρούνται υποκείμενα-αν όχι όλων-των περισσοτέρων ατομικών δικαιωμάτων, όπως αυτά διαφαίνονται μέσα απ’ το Σύνταγμα μας, τη Διεθνή Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού, το Αστικό, Εργατικό και Ποινικό δίκαιο, καθώς και από άλλα σημαντικά νομοθετικά κείμενα.
Ο ανήλικος λοιπόν είναι: 1)υποκείμενο θεμελιωδών ατομικών και κοινωνικών δικαιωμάτων, σύμφωνα με το ελληνικό Σύνταγμα.
2)άξιος ειδικής προστασίας και πρόνοιας, οι οποίες παρέχονται μέσα από ειδικές διατάξεις που μεριμνούν για το \"καλύτερο συμφέρον\" του τέκνου, σύμφωνα με τη Διεθνή Σύμβαση Δικαιωμάτων του παιδιού.
3)φορέας δικαιωμάτων και υποχρεώσεων που απορρέουν απ’ τη σχέση γονέων-τέκνων, σύμφωνα με το Αστικό δίκαιο.
4)δικαιούχος του δικαιώματος της απασχόλησης, ύστερα όμως από κάποια ηλικία και υπό κάποιους περιορισμούς και προϋποθέσεις, σύμφωνα με το Εργατικό δίκαιο.
5)πρόσωπο που επιδέχεται ειδική και πιο ελαστική αντιμετώπιση απ’ το νόμο σε περίπτωση που έχει τελέσει κάποιο έγκλημα, και άξιο ειδικής προστασίας σε περίπτωση που έχει το ρόλο του θύματος σ’ ένα έγκλημα, σύμφωνα με το Ποινικό δίκαιο.
|