Περίληψη:
Η αρχή της αναλογικότητας
ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Η αρχή της αναλογικότητας αποτελεί μια συνταγματικού κύρους γενική αρχή που έχει τις καταβολές της στο ευρωπαϊκό αστυνομικό δίκαιο. Καταφάθηκε πανηγυρικά στην ελληνική νομολογία με την ΣτΕ 2112/1984 ενώ υπονοούνταν και σε παλαιότερες αποφάσεις. Και πριν τη ρητή συνταγματοποίησή της στο άρθρο 25 παρ. 1 εδ. δ’ , η θεωρία ομόφωνα δεχόταν την αυξημένη τυπική της ισχύ. Παρά τη θεωρητική σύγχυση ως προς το ακριβές περιεχόμενό της, κατά κρατούσα γνώμη αναλύεται σε τρεις επιμέρους αρχές: την προσφορότητα, την αναγκαιότητα και τη stricto sensu αναλογικότητα. Δεσμεύει και τις τρεις εξουσίες, εφαρμοζόμενη στο σύνολο της έννομης τάξης. Ιδιαίτερη πρακτική αξία αποκτά στο πεδίο της αστυνομικής δράσης. Η αντικειμενικοποίηση των κριτηρίων εφαρμογής της παρέχει τα εχέγγυα της αποτελεσματικής δικαιοδοτικής λειτουργίας, που τοποθετείται μεταξύ αδρανοποίησης και ακτιβισμού του δικαστή.
ΛΗΜΜΑΤΑ
αναλογικότητα: το αποτέλεσμα αξιολογήσεως της σχέσης μεταξύ εννόμων συμφερόντων που αξιώνουν την υλοποίησή τους από το κράτος και εννόμων συμφερόντων που θίγονται από την υλοποίηση αυτή, επί τη βάσει αντικειμενικών κριτηρίων τα οποία εστιάζουν στην ένταση απαιτήσεως προστασίας και προσβολής των εν λόγω συμφερόντων αντίστοιχα.
δικαστικός ακτιβισμός: η παρεμβατικότητα της προσωπικότητας του δικαστή κατά την εκτέλεση του δικαστικού έργου σε βαθμό τέτοιο ώστε οι αποφάσεις του να υποκαθιστούν/ δυσχεραίνουν σημαντικά την άσκηση της νομοθετικής λειτουργίας.
|