Περίληψη:
Περίληψη
Μέσα από την μακραίωνη ελληνική ιστορική παράδοση, η Ελληνική Εκκλησία είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την Ελληνική Πολιτεία. Από τα διάφορα συστήματα που κατά καιρούς διαμορφώθηκαν τόσο στον Ελλαδικό χώρο όσο και στο εξωτερικό, αυτό που εν τέλει επικράτησε στην Ελλάδα είναι αυτό της \'\'νόμω κρατούσης πολιτείας\'\'. Στη σύγχρονη ελληνική πραγματικότητα, η συνταγματική αναγνώριση της Ανατολικής Ορθοδόξου του Χριστού Εκκλησίας ως επίσημης Εκκλησίας του Κράτους, καθιστά την Εκκλησία προς τα έξω νομικό πρόσωπο επιφορτισμένο με αρμοδιότητες δημοσίου δικαίου και προς τα έσω μια απλή μή νομική ένωση προσώπων με μή νομικά και άρα μη δικαστικά επιδιώξιμα καθήκοντα και εξουσίες. Το ισχύον Σύνταγμα προβλέπει ακόμη το αυτοκέφαλο της Ελληνικής Εκκλησίας τη θρησκευτική ελευθερία, την ανεξιθρησκεία καθώς και την κρατική εποπτεία στις πράξεις της εκκλησιαστικής διοίκησης. Όσον αφορά δε στην ειδικότερη σχέση της Εκκλησίας με το Συμβούλιο της Επικρατείας, του ακυρωτικού έλεγχου του ΣτΕ εμπίπτουν μόνο οι πράξεις των οργάνων που έχουν άσκηση διοικήσεως ,είναι εκτελεστές και των οποίων τον έλεγχο έχει εμπιστευθεί η Πολιτεία. Ο πιθανός χωρισμός Κράτους και Εκκλησίας ως λύση στις μεταξύ τους τριβές θα μπορούσε να είναι αποτελεσματικός ,παρ όλα αυτά το ισχύον σύστημα έχει αποδειχθεί αποδοτικό. Βασικός ρόλος της Εκκλησίας είναι η διατήρηση της θρησκευτικής συνείδησης στο κοινωνικό σύνολο ενώ της Πολιτείας η εξισσορόπηση των σχέσεων μέσα από τα συνταγματικά πλαίσια. Η σχέση αυτή αλληλοπεριχώρησης πρέπει να κρατείται σταθερή και να απαιτεί τον αμοιβαίο σεβασμό για το καλό της Ελληνική Πολιτείας και του κοινωνικού συνόλου.
|