Περίληψη:
ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Στη χώρα μας το Σ είναι γραπτό, τυπικό και σχετικώς, αυστηρό, στοιχεία που του δίνουν νομική υπεροχή απέναντι σε όλους τους άλλους κανόνες δικαίου. Αυτό δημιουργεί την ανάγκη ελέγχου της συνταγματικότητας, που γίνεται με δύο τρόπους: προληπτικά και κατασταλτικά. Ο κατασταλτικός έλεγχος που ταυτίζεται με το δικαστικό, λαμβάνει χώρα κατά το στάδιο εφαρμογής του νόμου και από τα τέλη του 19ο αιώνα στην Ελλάδα, θεωρείται αυτονόητος. Για τον έλεγχο όμως της συνταγματικότητας, απαιτείται πρωτίστως η ερμηνεία του Σ και εδώ τίθεται το ερώτημα ποια θέση θα πρέπει να κατέχει ο σκοπός και τα κίνητρα του συντακτικού νομοθέτη. Γίνεται, λοιπόν, διάκριση ανάμεσα στον υποκειμενικό και αντικειμενικό σκοπό του νομοθέτη και τονίζεται η υπεροχή του δεύτερου. Έτσι, λοιπόν, παρά τη μεταβολή των κοινωνικών συνθηκών που οδήγησαν στην ψήφιση ενός νόμου, βάρος πρέπει να δίνεται στην «δυναμική ερμηνεία» του, μέσω της αντικειμενικής βούλησης του νομοθέτη», που αναπροσαρμόζεται αναλόγως με τις κρατούσες κοινωνικές συνθήκες και είναι πάντα επίκαιρη.
|