Περίληψη:
Στην παρούσα εργασία επιχειρήθηκε να δοθεί μια σφαιρική εξέταση του θεσμού του πολιτικού ασύλου. Ο θεσμός αναλύθηκε ως σημαντικότατος θεσμός Δημοσίου Δικαίου μέσα από το πρίσμα της εξέτασης διεθνών συμβατικών και συνταγματικών κειμένων καταγράφοντας σύγχρονες τάσεις και νομικούς αγώνες τόσο σε εσωτερικό, όσο και ευρωπαϊκό επίπεδο.
Το ενδιαφέρον της Διεθνούς Κοινότητας για την προστασία των ατόμων που για λόγους σοβαρούς και όχι οικονομικούς εγκαταλείπουν τις εστίες του βρήκε διέξοδο μέσα από την καθιέρωση θεσμών προστασίας του πολιτικού ασύλου.
Επιπρόσθετα μέσα από την επισκόπηση της ελληνικής νομολογίας καταγράφεται η ελληνική προσωπική και αποδεικνύεται πως η Ελλάδα ευθυγραμμίζεται με τις απαντήσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και συμβάλλει αποτελεσματικά στην προστασία των προσφύγων. Ωστόσο, κρίνεται αμφίβολο αν μπορούμε να αξιώσουμε από μια μικρή χώρα, σαν την Ελλάδα ρητή συνταγματική κατοχύρωση του θεσμού του πολιτικού ασύλου (και όχι έμμεση πρβλ. αρ. 5 § 2 εδ. β΄, Σ. 1975/86). Αρκεί έστω η αξίωση για διαρκή συμμόρφωση στη νομική της υποχρέωση για προστασία των προσφύγων, τιμώντας το χαρακτηρισμό της ως σύγχρονο κράτος ασύλου.
|