Το δικαίωμα της συνάθροισης είναι ένα δικαίωμα το οποίο κατοχυρώνεται στο άρθρο 11 του Συντάγματος και συνιστάται στη συγκέντρωση περισσότερων ατόμων σε συγκεκριμένο χρόνο και τόπο, δημόσιο ή ιδιωτικό με κοινότητα σκοπού. Για να απολαμβάνει μια συνάθροιση την προστασία του αρ. 11 θα πρέπει οπωσδήποτε να είναι ήσυχη και άοπλη. Τα είδη των συναθροίσεων είναι ιδιωτικές και δημόσιες καθώς επίσης και οι υπαίθριες και αυτές που λαμβάνουν χώρα σε κλειστό χώρο. Όσον αφορά την παρουσία της αστυνομίας αυτή μπορεί να παρίσταται μόνο στις δημόσιες συναθροίσεις. Όσον αφορά τις υπαίθριες συναθροίσεις, η αστυνομία μπορεί να τις απαγορεύει μόνο όταν υπάρχει σοβαρός κίνδυνος για τη δημόσια ασφάλεια ή όταν επίκειται σοβαρή διαταραχή της κοινωνικοοικονομικής ζωής. Σε αναφορά με το ζήτημα της διακοπής της κυκλοφορίας, οι συναθροιζόμενοι δεν μπορούν να παρακωλύουν τη συγκοινωνία σε κεντρική αρτηρία της πόλης με το να στέκονται, να κάθονται ή να ξαπλώνουν στο δρόμο γιατί τότε δεν πληρείται η προϋπόθεση του συνέρχεσθαι ησύχως, άρα μια τέτοια συνάθροιση δεν προστατεύεται από το άρθρο 11 του Συντάγματος. Επιπροσθέτως, δεν μπορεί να γίνει επιτρεπτή η παρακώλυση της συγκοινωνίας για μεγάλο χρονικό διάστημα (π.χ. συναθροιζόμενοι που \"κλείνουν\" τους δρόμους για μέρες) αφού κάτι τέτοια δεν θα προσιδίαζε στη συνάθροιση, η οποία έχει προσωρινό χαρακτήρα. Γενικά, η αστυνομία πάντα μπορεί να διαλύσει μια συνάθροιση η οποία διεξάγεται παρ\' ότι έχει απαγορευθεί ή όταν δεν έχουν εκπληρωθεί οι όροι της. Εν τέλει, κάθε δημοκρατία πρέπει να ανέχεται ως ένα βαθμό την ενόχληση της οδικής κυκλοφορίας όταν πρόκειται για μια συνάθροιση, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι πρέπει να γίνεται ανεκτή η καθήλωση της ελευθερίας κινήσεως κάθε φορά που μια ομάδα ανθρώπων αποφασίζει να προβεί σε μια πορεία ή διαδήλωση.