Περίληψη:
ΠEPIΛHΨH
Tελειώνοντας, γίνεται σαφές ότι συνταγματική διάταξη χωρίς εννοιολογικό προσδιορισμό δεν μπορεί να υπάρξει. Eίναι απαραίτητο κάθε ατομικό δικαίωμα να έχει ένα περιορισμένο περιεχόμενο, όπως προκύπτει από την ανάγκη συνύπαρξης των διάφορων προστατευόμενων αγαθών. Mόνο το Σύνταγμα μπορεί να προβλέψει τον περιορισμό των συνταγματικών δικαιωμάτων, για παράδειγμα όταν το Σύνταγμα κατοχυρώνει την ελευθερία της θρησκείας, η κατοχύρωση και η προστασία αυτή παύει εκεί όπου δεν πρόκειται πια για θρησκεία. Ή το γεγονός ότι το Σύνταγμα κατοχυρώνει την ελευθερία έκφρασης δεν σημαίνει ότι κάποιος προστατεύεται συνταγματικά αν εξυβρίσει άλλον. Διότι, η παρεχόμενη στον δικαιούχο του δικαιώματος εξουσία άσκησης αυτού προδιαγράφει έναν κύκλο νόμιμων ενεργειών. O δικαιούχος, δηλαδή ναι μεν μπορεί να χρησιμοποιήσει το δικαίωμα σύμφωνα με τη βούλησή του, τηρώντας όμως τις οριοθετήσεις άσκησης, που ορίζει ο συντακτικός νομοθέτης. Kι εδώ ακριβώς βρίσκονται οι εννοιολογικοί προσδιορισμοί που οριοθετούν, περιορίζουν την «περιφέρεια» του δικαιώματος. Έτσι, η νόμιμη άσκηση του δικαιώματος είναι μόνο αυτή που εμπεριέχεται σε αυτόν τον κύκλο του δικαιώματος.
|