ΠΕΡΙΛΗΨΗ Τα νομικά πρόσωπα και πιο συγκεκριμένα τα Ν.Π.Δ.Δ., καταρχήν δε μπορούν να χαρακτηριστούν ως φορείς ατομικών δικαιωμάτων πολύ περισσότερο τα Ν.Π.Δ.Δ., εφόσον αποτελούν δημόσια νομικά πρόσωπα και ανήκουν στο δημόσιο τομέα, δεν επιτρέπεται να είναι φορείς ατομικών δικαιωμάτων παρά μόνο αποδέκτες σύμφωνα με την παραδοσιακή θεωρία. Ωστόσο προβλέπονται γι’αυτά κατ’εξαίρεση ορισμένα δικαιώματα, αυτά που προσιδιάζουν στη φύση τους όπως για παράδειγμα το δικαίωμα του «νόμιμου δικαστή» όπως ορίζεται στα άρθρα 8 και 20 του Σ. Ως νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου από το νόμο χαρακτηρίζονται κυρίως οι οργανισμοί τοπικής αυτοδιοίκησης (ΟΤΑ), οι εκκλησίες και άλλες θρησκευτικές ομάδες και τα ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα (ΑΕΙ) που δικαιούνται πανεπιστημιακής αυτοδιοίκησης καθώς και πολλά άλλα. Τα δικαιώματα που απολαμβάνουν είναι κυρίως όσα δεν επιβάλλουν ως φορέα ένα φυσικό πρόσωπο όπως το δικαίωμα ζωής και ανθρώπινης αξιοπρέπειας, γι’αυτό περιορίζονται σε δικαιώματα όπως της παροχής έννομης προστασίας, της αναφοράς, της οικονομικής ελευθερίας και θρησκευτικής ελευθερίας κ.λπ. Τέλος, σχετικά με την ιδιοκτησία των Ν.Π.Δ.Δ. σε κάποιες περιπτώσεις προβλέπονται ευνοϊκότερες ρυθμίσεις.

ΑΠΟΚΕΝΤΡΩΣΗ ΚΑΙ ΤΟΠΙΚΗ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗ» Περίληψη Η διοικητική αποκέντρωση και η τοπική αυτοδιοίκηση αποτελούν βασικούς θεσμούς και όργανα του διοικητικού συστήματος της Ελλάδας αλλά και γενικότερα της πολιτικής και της κοινωνικής ζωής όσο και της παράδοσης του τόπου,όπως άλλωστε φάνηκε και από την ιστορική αναδρομή που επιχειρήσαμε.Η σημασία τους αντανακλάται στο γεγονός ότι το ίδιο το Σύνταγμα προβλέπει την ύπαρξη και τη λειτουργία τους στις διατάξεις των άρθρων 101 και 102 ταντιστοίχως.Γι’αυτό το λόγο λοιπόν θα πρέπει να επιδεικνύεται διαρκές ενδιαφέρον από την πλευρά της πολιτείας για την αποτελεσματική λειτουργία της αποκέντρωσης και της τοπικής αυτοδιοίκησης με την εκχώρηση ουσιαστικών αρμοδιοτήτων στα όργανά τους και την προσαρμογή των θεσμών στα εκάστοτε δεδομένα.Με αυτόν τον τρόπο θα λειτουργεί καλύτερα και αποτελεσματικότερα η διοίκηση και κατ’επέκταση το κοινωνικό κράτος.