Κανονιστική εξουσιοδότηση είναι η εξουσιοδότηση που παρέχεται από τον κοινό ή συντακτικό νομοθέτη προς τη διοίκηση για τη θέσπιση κανόνων δικαίου .Διακρίνεται σε άμεση-συνταγματική και έμμεση-νομοθετική ανάλογα με το εξουσιοδοτούν όργανο .Με κριτήριο τις συνταγματικοπολιτικές συνθήκες που επικρατούν διακρίνεται σε τακτική,έκτακτη και εξαιρετική .Ανάλογα με το εύρος της διακρίνεται σε γενική και ειδική ,και με το αντικείμενο της σε ευρεία και περιορισμένη .Η τακτική κανονιστική εξουσιοδότηση περιλαμβάνει τα εκτελεστικά διατάγματα(Άρθρο 43 παρ.1 Σ) ,τα κανονιστικά διατάγματα ειδικής εξουσιοδότησης(Άρθρο 43 παρ 2 α Σ) ,άλλες κανονιστικές πράξεις της διοίκησης(Άρθρο 43 παρ.2β Σ) και τα κανονιστικά διατάγματα γενικής εξουσιοδότησης(Άρθρο 43 παρ.4 Σ) . 14. Δημητρόπουλος Ανδρέας Γ. , Γενική Συνταγματική Θεωρία ,Σύστημα Συνταγματικού Δικαίου (Τόμος Α΄) ,Εκδ.ΑΝΤ.Ν.Σάκκουλα ,Αθήνα-Κομοτηνή 2004 ,σελ415. Η εξουσιοδότηση νόμου προς τη διοίκηση πρέπει να είναι ειδική, διαφορετικά θεωρείται αντισυνταγματική. Γενική εξουσιοδότηση επιτρέπεται μόνο εφόσον παρέχεται με νόμο- πλαίσιο.

Περίληψη Η παρούσα εργασία πραγματεύεται το θέμα της έκτακτης κανονιστικής εξουσιοδότησης. Αφού στο πρώτο μέρος επιχειρήθηκε μια συνοπτική μελέτη του θεσμού της κανονιστικής εξουσιοδότησης γενικότερα, στη συνέχεια παρουσιάστηκε το κυρίως θέμα, η ανάπτυξη του οποίου στηρίχθηκε στους εξής άξονες: προϋποθέσεις για την εφαρμογή του άρθρου 44 § 1, στο οποίο και καθιερώνεται ο θεσμός της έκτακτης κανονιστικής εξουσιοδότησης, διαδικασία κύρωσης των πράξεων νομοθετικού περιεχομένου, περιπτώσεις παύσης της ισχύος των πράξεων νομοθετικού περιεχομένου, νομοθετική φύση των πράξεων αυτών και τέλος αντικείμενό τους. Αυτή είναι κατά προσέγγιση και η διάρθρωση της εργασίας, το corpus της. Όσον αφορά στο animus, η έκτακτη κανονιστική εξουσιοδότηση είναι ένας θεσμός που προβλέπεται στο Σύνταγμα και έχει ως σκοπό τη ρύθμιση ορισμένων θεμάτων σε “έκτακτες περιπτώσεις εξαιρετικά επείγουσας και απρόβλεπτης ανάγκης”. Παρέχεται, λοιπόν, απ\' τη Βουλή εξουσιοδότηση προς τη Διοίκηση, ώστε με ταχύτατες ενέργειες να δοθούν λύσεις στα ανακύψαντα ζητήματα. Οι λύσεις αυτές, οι νέοι κανόνες δικαίου που εισέρχονται στην έννομη τάξη, έχουν τη μορφή των πράξεων νομοθετικού περιεχομένου και πρέπει να δημοσιεύονται στο Φ.Ε.Κ. Όμως, απαραίτητη προϋπόθεση για να συνεχίσουν οι πράξεις αυτές να ισχύουν και στο μέλλον είναι η κύρωσή τους από το κατ\' εξοχήν αρμόδιο νομοθετικό όργανο, τη Βουλή, ειδεμή παύουν να ισχύουν ex nunc. Οι συγκεκριμένες πράξεις δεν μπορούν να χαρακτηριστούν τυπικοί νόμοι παρά μόνο αφότου κυρωθούν• μέχρι τότε παραμένουν κανονιστικές πράξεις της Διοίκησης. Τέλος, ως προς το αντικείμενό τους, περιορίζονται αρνητικά από τα θέματα για τα οποία δεν μπορεί να παρασχεθεί νομοθετική εξουσιοδότηση, εκτός αν συνάγεται κάτι άλλο απ\' τη φύση της ανάγκης νομοθετήσεως.