Περίληψη:
VI . Π Ε Ρ Ι Λ Η Ψ Η
Η συνεχής και αυξανόμενη σοβαρότητα και επικαιρότητα του θέματος της ραδιοτηλεόρασης, λόγω της μεγάλης κοινωνικής σημασίας και σπουδαιότητας των Μέσων αυτών της Μαζικής Επικοινωνίας, τις τελευταίες 2 δεκαετίες στην Ελλάδα, οδήγησαν το συντακτικό νομοθέτη του 2001 σε θέσπιση ειδικότερων διατάξεων για την αντιμετώπιση του θέματος.
Η ραδιοτηλεόραση εξαιρείται της θεσμικής προστασίας της ελευθερίας του τύπου, του άρθρου 14 του Συντάγματος.
Ο νομοθέτης με το άρθρο 15 παρ. 2 του Συντάγματος 2001, ρυθμίζει συνταγματικά το καθεστώς της ραδιοτηλεόρασης ως εξής :
Η ραδιοτηλεοπτική ελευθερία, τίθεται υποχρεωτικά στον άμεσο κρατικό έλεγχο.
Πρέπει όμως να τονισθεί ότι η συνταγματική επιταγή του άμεσου κρατικού ελέγχου, ερμηνεύεται όχι ως αντικείμενη στην αμεροληψία της ραδιοφωνίας και της τηλεόρασης, αλλά ως εγγύηση της αμεροληψίας αυτής, όπώς προκύπτει και από την επιτασσόμενη από το ίδιο άρθρο 15 παρ. 2 αντικειμενικότητα και ίση μεταχείριση.
Η ανάθεση του κρατικού ελέγχου της ραδιοτηλεόρασης σε ανεξάρτητο όργανο (όπως το Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης), του οποίου κατοχυρώνει τις θέσεις και τις αρμοδιότητες του στην αναθεώρηση του Συντάγματος 2001, σημαίνει ότι έλεγχος μη κρατικός π.χ. από πολιτικά κόμματα ή οργανώσεις συμφερόντων δεν επιτρέπεται.
Από τις επιταγές της αντικειμενικότητας και ίσης μεταχείρισης, που επίσης περιλαμβάνει το άρθρο 15 παρ. 2, προκύπτει ότι εξυπηρετεί πλέον «αγαθόν έργον», υπέρ της προστασίας της αξίας του ανθρώπου και της παιδικής ηλικίας.
|