Η θεσμική ανεξαρτησία του ΕΣΡ συνδέεται στενά με το ρόλο του ως εκφραστή της ¨κοινωνίας των πολιτών¨. Στόχος είναι μέσω της ανταλλαγής απόψεων, θέσεων και αντιθέσεων, να προκύπτουν οι αντίστοιχες συνθέσεις αλλά και ο σχηματισμός και η συνεχής διακίνηση των ιδεών γύρω από τα θέματα της κοινωνικής συμβίωσης. Απότοκο της έρευνας που διενεργήσαμε είναι ότι το έργο αυτό σε μεγάλο βαθμό επιτυγχάνεται. Το ΕΣΡ έχει κατορθώσει να διατηρήσει την ανεξαρτησία του και ακώλυτα να ασκεί το ελεγκτικό του έργο. Οι αποφάσεις που αυτό ως όργανο εκδίδει μαρτυρούν την επιτυχία της δράσης του. Ως Αρχή, δύναται πλέον αφενός να χαράσσει τα νομοθετικά όρια με βάση τα οποία χαλιναγωγείται η δράση των ραδιοτηλεοπτικών σταθμών και αφετέρου να χρησιμοποιεί αυτά τα όρια ως βάση για τη νομική στήριξη των κυρωτικών της αποφάσεων όταν κρίνει ότι η συνταγματική έννομη τάξη πλήττεται. Στο πλαίσιο αυτό, ραδιοφωνία και τηλεόραση σε συνδυασμό με τις συνταγματικές εγγυήσεις (αρ.15§2 Σ) όσον αφορά τη λειτουργία τους τίθενται στο επίκεντρο. Το Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης επιφορτισμένο με αρμοδιότητες τόσο προληπτικού όσο και κατασταλτικού περιεχομένου εξασφαλίζει την ακώλυτη λειτουργία του χώρου αυτού. Η σύγχρονη ραδιοτηλεοπτική πραγματικότητα αποδεικνύει ότι ο νομοθέτης μπορεί και ως ένα ικανοποιητικό βαθμό θέτει τις βάσεις λειτουργίας ενός ανεξάρτητου ραδιοτηλεοπτικού πλαισίου. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, θεμελιώνεται θεσμική ανεξαρτησία που να δηλώνει τη λειτουργική αυτονομία της ¨κοινωνίας των πολιτών¨ τόσο έναντι της κρατικής εξουσίας όσο και έναντι των ιδιωτικών ροπών ικανών να παραμορφώσουν την τόσο κρίσιμη για τη δημοκρατία λειτουργία της. Ως παρατήρηση θα μπορούσαμε να σημειώσουμε την ανάγκη μεγαλύτερης νομοθετικής κάλυψης στο πεδίο της προστασίας της ανηλικότητας. Μια τέτοια παράβαση θα πρέπει να ξεφύγει από τα στενάχωρα πλαίσια στα οποία τώρα κυμαίνεται και να στραφεί εναντίον ολόκληρου του ραδιοτηλεοπτικού κόσμου. Μείζον θέμα που δικαιολογεί μια τέτοια κατεύθυνση αποτελεί η προβολή και η θεμελίωση λαθεμένων προτύπων και εύκολων θεαμάτων που ωθούν το παιδί ση φυγοπονία και την οκνηρία. Το δόγμα του ¨εύκολου χρήματος¨ που ο χώρος του θεάματος προωθεί θα πρέπει τουλάχιστον να περιοριστεί και έτσι η τηλεόραση περισσότερο και λιγότερο η ραδιοφωνία να αποκτήσουν όχι μόνο ψυχαγωγικό αλλά και διαπλαστικό χαρακτήρα.

ΠΕΡΙΛΗΨΗ Το ζήτημα που πραγματεύεται η παρούσα μελέτη, είναι η προσβολή των δικαιωμάτων του κατηγορουμένου από τα ΜΜΕ , τα οποία κατ’ εφαρμογή του δικαιώματος του κοινού για πληροφόρηση και κατά πραγμάτωση της θεμελιώδους αρχής της δημοσιότητας, θίγουν πολλές φορές το δικαίωμα του κατηγορουμένου για προστασία της προσωπικότητας του και για τον σεβασμό του τεκμηρίου της αθωότητάς του. Στόχος είναι ο προσδιορισμός της έκτασης των δικαιωμάτων των ΜΜΕ στα πλαίσια της ειδικής κυριαρχικής σχέσης της ποινικής δίκης έτσι ώστε να διαφυλάσσονται τα συνταγματικά κατοχυρωμένα δικαιώματα του κατηγορουμένου.

ΠΕΡΙΛΗΨΗ Οι τεχνολογικές εξελίξεις έχουν αλλάξει ριζικά τη διάρθρωση της σύγχρονης κοινωνίας. Τα μέσα επικοινωνίας, και ιδιαίτερα η τηλεόραση παίζουν καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωση των κοινωνικών συνθηκών και αντιλήψεων. Διεισδύουν μάλιστα στο πεδίο των πολιτειακών λειτουργιών και στο χώρο της δικαστικής εξουσίας. Προβάλλεται πλέον σαν ανάγκη η παρείσφρηση του τηλεοπτικού φακού στην αίθουσα του δικαστηρίου όταν οι υποθέσεις αφορούν τη δημόσια ζωή και κινούν το ενδιαφέρον του κοινού. Ο ισχύον όμως νόμος, με αφορμή την υπόθεση της τρομοκρατικής οργάνωσης 17 Νοέμβρη θέσπισε μόνο ως εξαίρεση τη δυνατότητα αναμετάδοσης δίκης, υπό ρητές μάλιστα και αυστηρές προϋποθέσεις. Στην πράξη, είναι διαφορετική η αντιμετώπιση του ζητήματος από τα Μ.Μ.Ε. και στην ουσία ο υπάρχων νόμος δεν αποτρέπει τις δυσμενείς και αυθαίρετες παρεμβάσεις στη δικαιοσύνη. Ίσως θα έπρεπε ο νομοθέτης να εξετάσει ξανά το πλαίσιο της εν λόγω προβληματικής ώστε να περιοριστούν πραγματικά οι αυθαίρετες επεμβάσεις στη δικαστική εξουσία.

Τα μέσα μαζικής ενημέρωσης έχουν εισβάλλει κυριολεκτικά στη ζωή μας και ειδικότερα σε όλες τις δραστηριότητές μας μα τώρα πλέον επιτρέπεται η παρουσία τους και στα δικαστήρια κατά την διεξαγωγή μιας δίκης. Ο νόμος έχει αποφανθεί περί αυτού με τον Ν. 3090/2002 και απαγορεύει την τηλεοπτική αναμετάδοση της δίκης αν δεν υπάρχει δικαιολογημένο συμφέρον. Δίκη που συγκλόνισε και προκάλεσε το ενδιαφέρον των ΜΜΕ είναι εκείνη της τρομοκρατικής οργάνωσης της 17 Νοέμβρη.

Το θέμα που πραγματεύεται η παρούσα εργασία είναι η δύσκολη στάθμιση που πρέπει να επιτευχθεί ανάμεσα στα δύο συγκρουόμενα δικαιώματα : στο δικαίωμα του κοινού για πληροφόρηση και την αρχή της δημοσιότητας των δικών αφενός, και στα συνταγματικά δικαιώματα του κατηγορούμενου και κυρίως στο δικαίωμα προστασίας της προσωπικότητάς του αφετέρου. Στόχος είναι όχι η εκ προοιμίου απόκλιση ενός εκ των δύο αγαθών, αλλά η ανεύρεση λύσεων ώστε να επιτευχθεί η κατάλληλη ισορροπία ανάμεσα στις δύο αυτές συνταγματικές αρχές.

ΠΕΡΙΛΗΨΗ Από το Σύνταγμα κατοχυρώνεται η λειτουργία των ΜΜΕ μέσω των άρθρων 14§1,2 και 15§2. η οποία και αποτελεί θεσμό της έννομης τάξης. Ταυτόχρονα κατοχυρώνεται και προστατεύεται από το Σύνταγμα και το δικαίωμα στην προσωπικότητα μέσω των άρθρων 2§1, 5§1, 9§1, 19§1 και 9Α. Το περιεχόμενο αυτών των δυο νομικών μορφωμάτων είναι δυνατόν, μέσα στην έννομη τάξη του κοινωνικού ανθρωπισμού να ασκείται ταυτόχρονα, χωρίς αλληλοαποκλείσεις ή προσβολές. Σ’ αυτό το συμπέρασμα καταλήγουμε μέσω της θεσμικής εφαρμογής, η οποία σε αντίθεση με άλλες θεωρίες που έχουν διατυπωθεί σχετικά, οδηγεί στη αρμονική συνύπαρξη των δυο νομικών μεγεθών, μέσα από την προσαρμογή του περιεχομένου αμφοτέρων, ανάλογα με τη μεταξύ τους αλληλεπίδραση

Επιχειρείται στο παρόν πόνημα η ανάδειξη της σχέσης των αρχών της πολυφωνίας και της διαφάνειας στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης με τις κορυφαίες συνταγματικές αρχές της ελευθερίας και της δημοκρατίας και, συνακόλουθα, της αναγωγής τους σε συνταγματικά αγαθά. Οι ποικίλες απόψεις γύρω από τους τρόπους διασφάλισης τους στο επικοινωνιακό σύστημα συγκλίνουν σε μία κοινή θέση: η σύγχρονη μορφή του Κράτους και του Δημοκρατικού Πολιτεύματος και η de facto ανάδειξη των Μ.Μ.Ε. σε ιδιότυπα κέντρα εξουσίας δημιουργούν κινδύνους για την πολυφωνία και την διαφάνεια και η έννομη τάξη καλείται να τις εξασφαλίσει. Ο αναθεωρητικός νομοθέτης απέρριψε την λύση της αυτορρύθμισης του χώρου των Μ.Μ.Ε. και επέλεξε με μία μακροσκελή διάταξη να κατοχυρώσει τις δύο αρχές εξειδικεύοντάς τις με την απαγόρευση της συγκέντρωσης του ελέγχου περισσότερων Μέσων της αυτής μορφής και την καθιέρωση ασυμβίβαστου μεταξύ των ιδιοτήτων του βασικού μετόχου ή διευθύνοντος σε επιχείρηση Μ.Μ.Ε. και των αντίστοιχων ιδιοτήτων σε επιχείρηση ανάληψης δημοσίων έργων.

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ o ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ…………………………………………………………… o ΣΥΝΤΟΜΟΓΡΑΦΙΕΣ…………………………………………………… o ΕΙΣΑΓΩΓΗ…………………………………………………………………… o Α’ ΜΕΡΟΣ ΠΑΡΕΜΒΟΛΗ ΤΩΝ ΜΕΣΩΝ ΜΑΖΙΚΗΣ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗΣ ΣΤΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΚΑΙ ΑΠΟΝΟΜΗ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ I. ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΣΕ ΔΙΚΑΙΗ ΔΙΚΗ ΚΑΙ Η ΑΡΧΗ ΤΗΣ ΔΗΜΟΣΙΟΤΗΤΑΣ………………………………………………………….... II. Η ΕΠΙΡΡΟΗ ΤΩΝ ΜΜΕ ΣΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΓΙΑ ΔΙΚΑΙΗ ΔΙΚΗ…………… III. ΠΟΙΝΙΚΗ ΔΙΚΗ ΚΑΙ ΜΜΕ (ΤΟ ΥΠΑΡΧΟΝ ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΟ ΠΛΑΙΣΙΟ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ )……………………………………………………………. IV. ΣΗΜΑΝΤΙΚΕΣ ΤΗΛΕΟΠΤΙΚΕΣ ΜΕΤΑΔΟΣΕΙΣ ΠΟΙΝΙΚΩΝ ΔΙΚΩΝ ΜΕ ΜΕΓΑΛΟ ΤΗΛΕΟΠΤΙΚΟ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ……………………………...…... V. Η ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ ΔΥΟ ΕΝΝΟΜΩΝ ΑΓΑΘΩΝ……………………………. o Β’ ΜΕΡΟΣ ΠΑΡΕΜΒΟΛΗ ΤΩΝ ΜΜΕ ΣΤΗ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΖΩΗ ΚΑΙ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ I. ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΠΛΑΙΣΙΟ ΤΗΣ ΕΠΙΔΡΑΣΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΠΙΒΟΛΗΣ ΤΩΝ ΜΜΕ………………………………………………………………………… II. ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΟ Η΄ ΨΥΧΑΝΑΛΥΤΙΚΟ ΠΛΑΙΣΙΟ ΤΗΣ ΕΠΙΔΡΑΣΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΠΙΒΟΛΗΣ ΤΩΝ ΜΜΕ………………………………………………………. III. ΝΟΜΙΚΟ ΠΛΑΙΣΙΟ ΤΗΣ ΕΠΙΔΡΑΣΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΠΙΒΟΛΗΣ ΤΩΝ ΜΜΕ………………………………………………………………………… 1.ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ ΠΟΥ ΡΥΘΜΙΖΟΥΝ ΤΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΗΛΕΟΠΤΙΚΩΝ ΣΤΑΘΜΩΝ…………………………………………………………………………. 2. ΔΙΑΦΗΜΙΣΕΙΣ…………………………………………………………………… 3. ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΑΝΗΛΙΚΩΝ………………………………………………………. 4. ΠΑΡΑΒΙΑΣΕΙΣ ΘΕΜΕΛΙΩΔΩΝ ΑΤΟΜΙΚΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ…………… 5. ΠΑΡΑΒΙΑΣΕΙΣ ΚΩΔΙΚΩΝ ΔΕΟΝΤΟΛΟΓΙΑΣ ΤΟΥ ΕΣΡ………………… … 6. ΠΛΗΓΜΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΣΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΔΥΟ ΦΥΛΩΝ Η ΕΠΙΘΕΣΗ ΤΩΝ ΜΜΕ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ………………………………………………… ……… IV. ΜΜΕ –ΒΙΑ ΚΑΙ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ…………………………………. V. ΔΕΟΝΤΟΛΟΓΙΑ ΤΩΝ ΜΜΕ………………………………………………. 1.Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΜΟΡΦΗ ΤΟΥ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΟΣ…………………………… 2. ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ…………………………………………………………… o Γ’ ΜΕΡΟΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ ΚΑΙ ΜΜΕ I. ΚΡΑΤΙΚΑ Η’ ΙΔΙΩΤΙΚΑ ΜΜΕ……………………………………………… II. ΟΙ ΙΔΙΑΙΤΕΡΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ ΤΩΝ ΜΕ ΜΜΕ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ……………………………………………………………………… III. ΤΟ ΕΣΡ ΚΑΙ Ο ΡΟΛΟΣ ΤΟΥ ΣΤΑ ΜΜΕ……………………………………. o ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ………………………………………………………… o ΝΟΜΟΛΟΓΙΑ……………………………………………………………. o ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ………………………………………………..………...

Στόχος αυτού του κεφαλαίου είναι η συνοπτική παρουσίαση των βασικών σημείων της μελέτης ώστε να καταστεί ευκολότερη μια πρώτη αξιολόγηση της. Αυτός είναι κι ο λόγος που δεν αναφέρεται στον πίνακα περιεχομένων και δίδεται ξεχωριστά. Βέβαια θα πρέπει να τονιστεί πως λόγω της έκτασης και της φύσης του θέματος της εργασίας είναι αναγκαία μια αναλυτικότερη ματιά για να κατανοηθούν κάποιες επιμέρους έννοιες. Εισαγωγικά επιχειρείται να μπει ο αναγνώστης στο πνεύμα της εργασίας υπογραμμίζοντας την τεράστια δύναμη που έχουν αποκτήσει τα μ.μ.ε. σήμερα ενώ ταυτόχρονα ορίζουμε τι εννοούμε με τον όρο αυτό. Παράλληλα αναφερόμαστε στους προβληματισμούς που προκαλούνται απ’ την αδιαμφισβήτητη επιρροή τους. Κλείνοντας αναφέρουμε τους σκοπούς της εργασίας και φυσικά τον θεματικό της πυρήνα, τον κατηγορούμενο και τη σχέση του με τα μ.μ.ε. υπό το πρίσμα των συνταγματικών δικαιωμάτων. Έτσι λοιπόν βλέπουμε πως από την ανθρώπινη αξία, ως μητρικό δικαίωμα γεννιόνται μια σειρά από δικαιώματα και αρχές από την κοινωνική και την πνευματική της διάσταση, που ανακλώνται τόσο στον κατηγορούμενο ( τιμή, αξιοπρέπεια, προσωπικότητα και τα επιμέρους στοιχεία τους, απαραβίαστο ιδιωτικής ζωής ) όσο και στα μ.μ.ε ( ελευθερία σκέψης, στοχασμών, ιδεών, του τύπου, της πληροφόρησης κ.λ.π.). Εδώ γίνεται ένας πρώτος λόγος για το κατά πόσο έχουμε να κάνουμε με συγκρούσεις δικαιωμάτων με την πλαστότητα του ζητήματος αυτού και την ανάγκη οριοθέτησης τους να αναδεικνύεται στην σχετική παράγραφο. Στη συνέχεια, γίνεται μια εξήγηση μερικών επιμέρους όρων που χρησιμοποιήθηκαν όπως ο κατηγορούμενος και η διαφορά του με τον ύποπτο , η υπόληψη και το πώς κατοχυρώνεται και αντίστοιχα για το τεκμήριο αθωότητας. Στο κυρίως θέμα γίνονται παρατηρήσεις για τον τρόπο που παρουσιάζεται ο κατηγορούμενος από τα ενημερωτικά μέσα, τις ‘προτιμήσεις’ τους, πως μπορούν και έμμεσα να δημιουργήσουν κλίμα εναντίον, για την προσπάθεια δημιουργίας ενός εγκληματικού στερεοτύπου ενώ στην συνέχεια γίνονται ειδικότερες επισημάνσεις με τη χρήση επιπλέον αποσπασμάτων αναφορικά με τις υποθέσεις Δουρή και της 17 Νοέμβρη. Έχοντας εξαντλήσει το ζήτημα αυτό επιχειρείται μία διείσδυση στα βαθύτερα αίτια του, με το βάρος να πέφτει στην δημιουργία εντυπώσεων με κίνητρο το κέρδος, τον αποπροσανατολισμό του κοινού μα και το πώς αυτά μπορούν και έμμεσα να καθοδηγηθούν από τις διωκτικές αρχές. Σειρά έχουν τα αποτελέσματα της αναπαράστασης αυτής, πώς επηρεάζεται άμεσα ο κατηγορούμενος και το περιβάλλον του μα και έμμεσα μέσω της επιρροής τους στο έργο των δικαστών αρχών. Στο σημείο αυτό ερευνάται το κατά πόσο αυτή συνιστά παραβίαση των δικαιωμάτων του, δίχως να παραλείψουμε να χρησιμοποιήσουμε τα προαναφερόμενα παραδείγματα για επαλήθευση των παρατηρήσεων αυτών. Λογικό είναι αμέσως μετά να τονίσουμε που κατοχυρώνεται και με ποια μέσα μπορεί να προστατευθεί ο κατηγορούμενος και περιπτώσεις κολασμού των μ.μ.ε.. Πέρα από τις κινήσεις που μπορεί να κάνει ο ίδιος δίνεται σημασία και σε διατάξεις που σκοπεύουν στην προστασία του με έμφαση σε αυτή του ν.2712/93 (άρ.35) αναφορικά με την απαγόρευση προβολής της εικόνας του κατηγορουμένου κατά την προσαγωγή του. Επιπλέον η παραγγελία αυτή της Εισαγγελίας αναλύεται στην παράγραφο της νομολογίας. Επικουρικά, αναφέρουμε νομολογία και πως αντιμετωπίστηκε το ζήτημα στο εξωτερικό. Εν συνεχεία, μιλάμε για την ανάγκη και την κατοχύρωση της οριοθέτησης της πληροφόρησης απέναντι τόσο στο δικαίωμα της προσωπικότητας όσο και σε αυτό της δίκαιης δίκης του κατηγορουμένου. Στην προσπάθεια να εξετάσουμε σφαιρικά το ζήτημα τονίζουμε και τις θετικές συνέπειες που παρουσιάζουν τα μ.μ.ε. τόσο στην διασφάλιση των δικαιωμάτων του απέναντί στην αυθαιρεσία των διωκτικών και δικαστικών αρχών όσο και στην εξιχνίαση εγκλημάτων από τη δημοσιογραφική έρευνα και την αθώωση τους. Στο πλαίσιο αυτό χρησιμοποιούνται ως τεκμήρια και παρουσιάζονται από τον ελληνικό χώρο η υπόθέση της δολοφονίας του Γρηγόρη Λαμπράκη κι από το εξωτερικό η υπόθεση Ντρέυφους. Πλησιάζοντας προς το τέλος εξετάζουμε και κάποια ειδικά ζητήματα τονίζοντας τα υπέρ και τα κατά τους όπως αυτό της τηλεοπτικής κάλυψης των δικών (αναφορά και σε υποθέσεις). Δίχως να αποτελεί σκοπό της εργασίας δεν παραλείπουμε να συγκεντρώσουμε και προτάσεις που κατά καιρούς έχουν υποστηριχτεί για περισσότερη δεοντολογία στα μ.μ.ε. . Στο τέλος ακολουθεί μια ανακεφαλαίωση των θεμάτων της εργασίας και φυσικά η εξαγωγή κάποιων συμπερασμάτων από τη μελέτη αυτών. Θα το συνοψίζαμε στο εξής: Αν θέλουμε να περηφανευόμαστε για την οργανωμένη κοινωνία μας, ας αφήσουμε τέτοια να είναι και η αντίδραση της στην αντιμετώπιση ενός κατηγορούμενου. Δηλαδή ανεπηρέαστη, μέσα από τα θεσμοθετημένα όργανά της κι όχι εξαρτώμενη από το μένος , συχνά υποκινούμενο από το κέρδος, κάποιου δημοσιογράφου. Γιατί όχι ας ελέγχεται η δικαστική εξουσία από τα μ.μ.ε. σε καμία περίπτωση όμως να μην υποκαθίσταται από τα μ.μ.ε. και το σημαντικότερο όταν μιλάμε για δίκαιη δίκη να μην αρκούμαστε σε ευχολόγια αλλά να φροντίζουμε αυτά να γίνονται πράξη.

Περιεχόμενα Εισαγωγή 1. Πρώτη προσέγγιση του άρθρου 15 του Συντάγματος ……………………… 2. Ερμηνευτικές δυσκολίες της παρ. 2 του άρθρου 15 ……………………… Ιστορική Αναδρομή Ι. Μέχρι και το Σύνταγμα του 1952. 1. Προλεγόμενα………………………………………………………………………………… 2. Σύνταγμα του 1927: πρώτη συνταγματική ρύθμιση………………………… 3. Αναφορά στο άρθρο 14 παρ. 8 του Συντάγματος του 1952 …………… ΙΙ. Μέχρι και το Σύντάγμα του 1975. 1. Ε.Ι.Ρ.Τ. (πρώην Ε.Ρ.Τ.) και Υ.Ε.Ν.Ε.Δ. …………………………………………… 2. Μεταπολίτευση - Ψήφιση άρθρου 15 του Συντάγματος του 1975……… Άρθρο 15 παρ. 1 του Συντάγματος Ι. Κριτική προσέγγιση του άρθρου 15 παρ. 1. 1. Άρθρο 15 παρ. 1: μία διάταξη αναχρονιστική και αντιδημοκρατική….. 9 2. Επικουρικές συνταγματικές διατάξεις …………………………………………… II. Κινηματογράφος. 1. Συνταγματική ρύθμιση ……………………………………………………………… 2. Νομοθετική ρύθμιση ………………………………………………………………… 3. Ελευθερία του κινηματογράφου …………………………………………………. III. Φωνογραφία. 1. Συνταγματική ρύθμιση ………………………………………………………………. 2. Νομοθετική ρύθμιση - Ελευθερία της φωνογραφίας …………………… Άρθρο 15 παρ. 2 του Συντάγματος Ι. Άμεσος έλεγχος του κράτους. 1. Προλεγόμενα …………………………………………………………………………… 2. Εννοιολογική προσέγγιση του όρου \\\"κρατικός\\\"……………………………… 3. Εννοιολογική προσέγγιση του όρου \\\"άμεσος\\\" ………………………………. 4. Κρατικό μονοπώλιο - Ελεύθερη ραδιοτηλεόραση …………………………… 5. Ελευθερία του πληροφορείσθε δια της τηλεόρασης ……………………… II. Αντικειμενικότητα - Ίση μεταχείριση. 1. Προλεγόμενα …………………………………………………………………………… 2. Αντικειμενικότητα – Ουδετερότητα …………………………………………… 3. Ίση μεταχείριση ………………………………………………………………………… 4. Ίση μεταχείριση - Πολιτικά Κόμματα …………………………………………… 5. Δικαίωμα απαντήσεως ………………………………………………………………… III. Ποιότητα. 1. Ποιότητα ………………………………………………………………………………… 2. Ποιότητα και Διαφημίσεις ………………………………………………………… 3. Παρατηρήσεις πάνω στις αρχές της αντικειμενικότητας, ίσης μεταχείρισης και ποιότητας …………………………………………………………… Νομοθετική ρύθμιση 1. Ν. 230/1975: Ε.Ρ.Τ. Υ.Ε.Ν.Ε.Δ. ………………………………………………… 2. Υ.Ε.Ν.Ε.Δ. ………………………………………………………………………………… 3. Ν. 1288/1982: Συγχώνευση Ε.Ρ.Τ. Υ.Ε.Ν.Ε.Δ. ……………………………… 5. Ν. 1730/1987: Συγχώνευση Ε.Ρ.Τ.-1 και Ε.Ρ.Τ.-2 (Ε.Ρ.Τ.-Α.Ε.) Ελεύθερη ραδιοφωνία υπό όρους …………………………………………………… 6. Ν. 1866/1989: Ελεύθερη τηλεόραση υπό όρους ………………………… 7. Εθνικό Ραδιοτηλεοπτικό Συμβούλιο ……………………………………………… Ιδιωτική Τηλεόραση 1. Χορήγηση άδειας για την ίδρυση και λειτουργία ιδιωτικών τηλεοπτικών σταθμών …………………………………………………………….… 2. Προβληματισμοί αναφορικά με την ιδιωτική τηλεόραση ……………… 3. Επί τακτική η εξασφάλιση της πολυμέρειας ………………………………… 4. Μέσα εξασφάλισης της πολυμέρειας ……………………………………………. Διεθνές δίκαιο 1. Προλεγόμενα …………………………………………………………………………… 2. Γενικές αρχές ……………………………………………………………………………… Κοινοτικό δίκαιο 1. Προλεγόμενα ……………………………………………………………………………. 2. Ευρωπαϊκή Σύμβαση των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου του 1950 ……. 3. Κατευθύνσεις της κοινοτικής πολιτικής ………………………………………… 4. Οδηγία του Συμβουλίου της Ευρώπης 89/552 ………………………………. Συμπεράσματα 1. Σχόλια στην παρ. 1 του άρθρου 15 ……………………………………………… 2. Σχόλια στην παρ. 2 του άρθρου 15 ………………………………………………. 3. Άμεσος κρατικός έλεγχος ……………………………………………………………. 4. Μέσα εξασφάλισης αντικειμενικοποίησης κρατικού ελέγχου ………… 5. Επιταχή ελέγχου ιδιωτικής τηλεόρασης - Προβληματισμοί για το μέλλον …………………………………………………………………………………………. Βιβλιογραφία ……………………………………………………………………………… Κατάλογος σχετικής νομολογίας ……………………………………………………… Ιστορικά κυριότερων Νομολογιών ……………………………………………………