ΕΠΙΛΟΓΟΣ Η τρομοκρατία ως κοινωνικό φαινόμενο, από την εμφάνισή της μέχρι και σήμερα, καθ’ όλη την ιστορική διαδρομή της, μόνον αρνητικά αποτελέσματα έχει επιφέρει στη διεθνή κοινότητα. Από την άλλη μεριά, στη διεθνή κοινότητα υπάρχει ανησυχία ότι η σύγχρονη τρομοκρατία είναι πιθανόν, στα πλαίσια της τυφλής βίας να κάνει χρήση όπλων μαζικής καταστροφής (χημικά – βιολογικά – πυρηνικά). Έτσι λοιπόν πρέπει να παύσει οπωσδήποτε ο Δυτικός πειραματισμός για την αντιμετώπιση του φαινομένου και να αναθεωρηθούν παλιές πρακτικές, οι οποίες σε τελική ανάλυση ενίσχυσαν τη σύγχρονη τρομοκρατία και απαξιώθηκαν στις συνειδήσεις των λαών. Με τις σκέψεις αυτές θέλουμε να προκαλέσουμε το συνολικό προβληματισμό, τόσο για τις διαστάσεις του κοινωνικού αυτού φαινομένου, όσο και για τους τρόπους επίλυσής του, ελπίζοντας στην άμεση αφύπνιση των ισχυρών του κόσμου στα επίπεδα της εξουσίας και της επιστήμης – επιστημονικής κοινότητας.

Στην παρούσα εργασία επιχειρήθηκε να δοθεί μια σφαιρική εξέταση του θεσμού του πολιτικού ασύλου. Ο θεσμός αναλύθηκε ως σημαντικότατος θεσμός Δημοσίου Δικαίου μέσα από το πρίσμα της εξέτασης διεθνών συμβατικών και συνταγματικών κειμένων καταγράφοντας σύγχρονες τάσεις και νομικούς αγώνες τόσο σε εσωτερικό, όσο και ευρωπαϊκό επίπεδο. Το ενδιαφέρον της Διεθνούς Κοινότητας για την προστασία των ατόμων που για λόγους σοβαρούς και όχι οικονομικούς εγκαταλείπουν τις εστίες του βρήκε διέξοδο μέσα από την καθιέρωση θεσμών προστασίας του πολιτικού ασύλου. Επιπρόσθετα μέσα από την επισκόπηση της ελληνικής νομολογίας καταγράφεται η ελληνική προσωπική και αποδεικνύεται πως η Ελλάδα ευθυγραμμίζεται με τις απαντήσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και συμβάλλει αποτελεσματικά στην προστασία των προσφύγων. Ωστόσο, κρίνεται αμφίβολο αν μπορούμε να αξιώσουμε από μια μικρή χώρα, σαν την Ελλάδα ρητή συνταγματική κατοχύρωση του θεσμού του πολιτικού ασύλου (και όχι έμμεση πρβλ. αρ. 5 § 2 εδ. β΄, Σ. 1975/86). Αρκεί έστω η αξίωση για διαρκή συμμόρφωση στη νομική της υποχρέωση για προστασία των προσφύγων, τιμώντας το χαρακτηρισμό της ως σύγχρονο κράτος ασύλου.

Η εμπειρία της εξάρθρωσης σημαντικών τρομοκρατικών οργανώσεων που δρούσαν στον ελλαδικό χώρο αλλά και η νέα τρομοκρατική απειλή που έχει εξαπλωθεί σε παγκόσμιο επίπεδο επέβαλαν την τροποποίηση της ελληνικής ποινικής νομοθεσίας. Σκοπός αυτής της αλλαγής ήταν να καλυφθούν αδυναμίες του ισχύοντος νομικού πλαισίου και να συχρονιστεί επάνω στο θέμα αυτό η ελληνική νομοθεσία με την Ευρωπαική.Η παρούσα εργασία ερεύνησε κατά πόσο σέβονται οι νέες ρυθμίσεις τα Συνταγματικά δικαιώματα των πολιτών. Το συμπέρασμα που προκύπτει από την εξαντλητική αυτή έρευνα είναι ότι ο ν.3259/2004 δεν παραβιάζει το γενικό αμυντικό περιεχόμενο των Συνταγματικά κατοχυρωμένων δικαιωμάτων. Οι νέες διατάξεις δεν αποτελούν περιορισμούς παρά μόνο επανακαθορίζουν τα όρια των Συνταγματικών Δικαιωμάτων σε σχέση με τη μάστιγα της τρομοκρατίας.

Περιεχόμενα 1. Εισαγωγή …………………………………………………………………………... 2. Τρομοκρατία ………………………………………………………………………. (α) Το φαινόμενο «τρομοκρατία» και οι σύγχρονες όψεις του……………………... (β) Ανάγκη ορισμού της τρομοκρατίας……………………………………………... 3. Ασφάλεια…………………………………………………………………………… (α) Το νέο διεθνές πλαίσιο ασφάλειας………………………………………………. (β) Εννοιολογική προσέγγιση της ασφάλειας……………………………………….. 4. Συνταγματικά Δικαιώματα…………………………………………………………. (α) Έννοια των Συνταγματικών Δικαιωμάτων- Αποστολή των Συνταγματικών Δικαιωμάτων-Περιεχόμενό τους……………………………………………………… (β) Τα Συνταγματικά Δικαιώματα στο ισχύον Ελληνικό Σύνταγμα………………… 5.Πρωτοβουλίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την αντιμετώπιση της τρομοκρατίας. (α) Εισαγωγή……………………………………………………………………….. (β) Οι κοινές πρωτοβουλίες στο χώρο της τρομοκρατίας και του οργανωμένου εγκλήματος…………………………………………………………………………... (γ) Οι συνέπειες των πρωτοβουλιών που αναπτύχθηκαν σε ευρωπαϊκό επίπεδο: Περιορισμοί της κρατικής κυριαρχίας και των ατομικών ελευθεριών……………… (δ) Η νομιμοποιητικοί βάση των περιορισμών…………………………………….. 6. Αντιτρομοκρατικά μέτρα στην Ελλάδα (ν.2928/2001) και Συνταγματικά Δικαιώματα………………………………………………………………………….. (α) Εισαγωγή……………………………………………………………………….. (β) Κριτική του ν.2928/2001 από την άποψη του περιορισμού συνταγματικώς κατοχυρωμένων δικαιωμάτων……………………………………………………….. - Ο ν.2928/2001 και οι ατομικές ελευθερίες………………..………………….. - Ο ν.2928/2001 και η ανθρώπινη αξιοπρέπεια……………………………..….. - Ον.2928/2001 και το δικαίωμα της ιδιωτικής και οικογενειακής ζωής………. (γ) Αντίλογος της παραπάνω ασκηθείσας κριτικής……………………………….. 7. Συμπέρασμα………………………………………………………………………. 8. Νομολογία………………………………………………………………………… 9. Βιβλιογραφία………………………………………………………………………

Η τρομοκρατία σήμερα έχει πάρει τεράστιες διαστάσεις ,ειδικότερα μετά τις επιθέσεις της 11/09/2001 στη Ν. Υόρκη και της 11/03/2004 στη Μαδρίτη .Μπροστά σ ’αυτή τη κατάσταση τα κράτη έχουν προβεί σε αυστηρά αντιτρομοκρατικά μέτρα .Ωστόσο ,τα μέτρα αυτά εμφανίζονται κάποτε να έχουν υπερβολικά διευρυμένο πεδίο εφαρμογής (άρα ,διευρύνεται επικίνδυνα το αξιόποινο)λόγω του μη κοινού ορισμού της έννοιας της τρομοκρατίας αλλά και να καταπατούν τα ανθρώπινα δικαιώματα δεδομένου ότι δεν εφαρμόζονται μονάχα σε συγκεκριμένους τρομοκράτες για τη πάταξη της τρομοκρατίας αλλά και σε απλούς πολίτες για τη πρόληψη του φαινομένου .Για την άρση αυτού του δικαιοκρατικού ελλείμματος ,επιβάλλεται να υιοθετούνται αντι-τρομοκρατικές ρυθμίσεις με σαφή περιεχόμενο ως προς τα στοιχεία του εγκλήματος αλλά και να είναι <<εξαιρετικές>> ,δηλαδή να μην αγγίζουν τις γενικές αρχές του κράτους δικαίου αλλά να τις περιορίζουν σε έναν πολύ συγκεκριμένο χώρο ,αυτόν του οργανωμένου εγκλήματος και της τρομοκρατίας ,περιορισμός δικαιολογημένος ενόψει της επικινδυνότητας αυτών των εγκληματικών δράσεων.