Η διάταξη του άρθρου 25 παρ. 1 εδ. γ αποτελεί σ΄ένα μέτρο αναγνώριση της δικαιοπολιτικής εξέλιξης που έχει ήδη πραγματοποιηθεί. Αποτελεί όμως παράλληλα και αφετηρία νέας εξέλιξης του ιδιωτικού δικαίου, το οποίο κατά ρητή επιταγή του συντακτικού νομοθέτη πρέπει να βασίζεται σε συγκεκριμένες αρχές. Οι ενοχικές, οι οικογενειακές, οι κληρονομικές ή κάθε είδους ιδιωτικές σχέσεις δεν μπορούν παρά να διαπλάσσονται επάνω στις βάσεις που θέτουν τα συνταγματικά δικαιώματα. Η παραπάνω διάταξη απευθυνόμενη στον νομοθέτη, στον δικαστή και στους κοινωνούς του δικαίου αποτελεί ένα φάρο που θα οδηγεί την δικαιοπολιτική μας εξέλιξη στην χιλιετηρίδα που έρχεται.-

2. Περίληψη Η διαπροσωπική ενέργεια των συνταγματικών δικαιωμάτων κατά το 25 παρ. 1 εδ. γ του Σ. Στις διαπροσωπικές σχέσεις των ατόμων που συμβιούν στην κοινωνία προκύπτουν συγκρούσεις και προβλήματα. Τέθηκε λοιπόν το ζήτημα, αν στις σχέσεις μεταξύ ιδιωτών εφαρμόζονται τα συνταγματικά δικαιώματα ή αν αντίθετα οι συγκρούσεις αυτές επιλύονται μέσω των διατάξεων του κοινού δικαίου. Πρόκειται για το γνωστό ζήτημα της «τριτενέργειας». Από Γερμανούς νομικούς αναπτύχθηκαν δύο θεωρίες, εκείνες της άμεσης και έμμεσης τριτενέργειας. Σχετικά με την ελληνική νομολογία πριν τη συνταγματική αναθεώρηση του 2001, οι δικαστικές λύσεις παρέχονταν άμεσα από τις γενικές ρήτρες. Μετά την αναθεώρηση και την προσθήκη του 25 παρ. 1 εδ. γ, οι δικαστικές λύσεις παρέχονται μέσα από τα συνταγματικά δικαιώματα, διαφυλαττομένης έτσι της ασφάλειας του δικαίου. Με την παραπάνω λοιπόν διάταξη επανακαθορίζουμε την έννοια του Συντάγματος, το οποίο δεν ρυθμίζει απλά και μόνο τις σχέσεις δημοσίου δικαίου, αλλά αποτελεί τον καθολικό ρυθμιστή της συνολικής έννομης τάξης.