Το δικαίωμα της προσωπικής ασφάλειας όπως αναλύθηκε από την παρούσα εργασία, αναδεικνύεται σε ένα καίριο ζήτημα της σύγχρονης κοινωνίας , που βιώνει μια γενικότερη κρίση και διαφθορά του πολιτικού συστήματος. Η προσωπική ασφάλεια, ως μια συνταγματική αρχή διαποτίζει όλα τα δικαιώματα τα οποία υποκρύπτουν ένα ασφαλειακό περιεχόμενο και παράλληλα ως ατομικό δικαίωμα διασφαλίζει την «μη διακινδύνευση», αποτελώντας θεμέλιο για την ελευθερία του ανθρώπου. Διότι ασφάλεια και ελευθερία είναι αλληλοεξαρτώμενα και όχι συγκρουόμενα αγαθά, δηλαδή δεν απαιτείται «στάθμιση», απλώς η εφαρμογή τους προσαρμόζεται in concreto στο θεσμικό περιβάλλον. Η ελληνική και διεθνής αναγνώριση του δικαιώματος αποτελεί το επιστέγασμα της θεσμικής εξέλιξης του αγαθού, αποτελώντας μια δικλείδα ασφαλείας όχι τόσο απέναντι στους ιδιώτες, αλλά κυρίως απέναντι στο κράτος και στην παρεμβατική αυθαιρεσία του, που ερείδεται στην «ψευδοπροστατευτική» του ιδιότητα. Το κράτος χαρακτηριζόμενο ως Κράτος Πρόνοιας και Δικαίου, διέπεται από την κύρια υποχρέωση της παροχής προστασίας που πραγματώνεται μέσα από τη λήψη μέτρων και την κατοχύρωση εγγυήσεων. Αυτή η «εν ονόματι της ασφάλειας του λαού» προστασία, πολλές φορές αποτελεί μέσο καταπάτησης θεμελιωδών δικαιωμάτων, όπως το δικαίωμα της ελευθερίας, θεμελιώνοντας έτσι το εκβιαστικό δίλημμα «ελευθερία ή ασφάλεια;». Η διαρκής κινδυνολογία αποτελεί το εφαλτήριο της προφανούς καταπάτησης δικαιωμάτων και συνταγματικών διατάξεων και ωθεί τους πολίτες στην αποδοχή αυτής της κατάστασης. Η θεμελιώδης λειτουργία ενός κράτους λοιπόν, είναι η παροχή ουσιαστικής ασφάλειας και ελευθερίας στους πολίτες του, οι οποίοι με απώτερο σκοπό την ειρηνική συμβίωση, «δέχονται» την υπακοή στου κανόνες που το ίδιο θέτει. Επομένως το Κράτος είναι υπεύθυνο για την πρόληψη των πιθανών διακινδυνεύσεων, είτε αυτοί οι κίνδυνοι προέρχονται από την ιδιωτική σφαίρα εξουσίας, είτε από τη δημόσια σφαίρα εξουσίας, είτε ακόμη από τα φυσικά φαινόμενα, γιατί στον 21ο αιώνα το κράτος πλέον αναδεικνύεται σε Κράτος πρόληψης. Φυσικά το άτομο ως ενεργό μέλος της κοινωνίας πρέπει να δρα συνδυαστικά με το κράτος απαιτώντας το ίδιο την προστασία του αλλά και σεβόμενο το δικαίωμα ασφάλειας του συνανθρώπου. Απαντώντας λοιπόν σε όσους υποστηρίζουν ότι η θεμελίωση του δικαιώματος της προσωπικής ασφάλειας μπορεί να επιφέρει νομικές και κοινωνικές ανωμαλίες η παρούσα εργασία καταδεικνύει, ότι η πρόσθετη θεμελίωση δικαιωμάτων δεν μπορεί ποτέ να βλάψει μια κοινωνία και να προκαλέσει δυσλειτουργίες, απλώς συμπληρώνει τη προστασία της αξίας του ατόμου και συμβάλλει στον εκδημοκρατισμό της κοινωνίας.

Περίληψη Ελληνικό κείμενο ‘’Το δικαίωμα στην προσωπική ασφάλεια’’ Η εργασία έχει ως θέμα την προσωπική ασφάλεια, που συγκεκριμενοποιείται στο δικαίωμα των ανθρώπων να έχουν ασφαλή ζωή και να προστατεύονται από κινδύνους που απειλούν την σωματική και πνευματική τους υπόσταση. Το δικαίωμα της προσωπικής ασφάλειας, αν και δεν υπάρχει αυτούσια διατυπωμένο στο Σύνταγμα, βρίσκει βασικό συνταγματικό έρεισμα στο άρθρο 6Σ και αποτελεί θεμελιώδες ανθρώπινο δικαίωμα για όλους τους ανθρώπους, χωρίς διακρίσεις και περιορισμούς. Περιορισμοί υπάρχουν βεβαία, πάντα στα πλαίσια της συνύπαρξης τόσο των πολιτών μεταξύ τους, όσο και των πολιτών σε σχέση με το κράτος. Η προσωπική ασφάλεια προστατεύεται τόσο ως συνταγματική αρχή όσο και ως συνταγματικό δικαίωμα. Αποτελεί δικαίωμα που βασίζεται στην πρόληψη και προσανατολίζεται σε μελλοντικούς κινδύνους, ενώ αποτελεί ισχύον δίκαιο και όχι προγραμματική αρχή. Καταληκτικά, το δικαίωμα της προσωπικής ασφάλειας άπτεται όλων των τομέων της ζωής ενός ατόμου και η πολυτιμότατα του καταδεικνύεται για κάθε τύχη της.

ΠΕΡΙΛΗΨΗ Η εργασία αυτή φέρει τον τίτλο «Προσωπική Κράτηση» και αποτελείται από 3 κεφάλαια. Στο πρώτο κεφάλαιο εξετάζεται υπό το πρίσμα του συνταγματικού δικαίου η αξία του ανθρώπου, η προσωπική ελευθερία και ασφάλεια καθώς επίσης γίνεται μια πρώτη προσέγγιση στην έννοια της προσωπικής κράτησης. Στο δεύτερο κεφάλαιο γίνεται λόγος για την προσωπική κράτηση στο εμπορικό και πτωχευτικό δίκαιο. Στο τρίτο κεφάλαιο αναλύεται η προσωποκράτηση για χρέη προς το Δημόσιο. Η εργασία ολοκληρώνεται με την παράθεση απόψεων υπέρ και κατά του εκτιθέμενου θεσμού καθώς και με τη διατύπωση συμπεράσματος σχετικού με τη συνταγματικότητα του θεσμού.

ΕΙΣΑΓΩΓΗ 1.Σύλληψη και προσωπική κράτηση: Έννοια και έκταση του ατομικού δικαιώματος 2. Το επιτρεπτό της σύλληψης: Ενταλμα συλλήψεως και προσωρινής κρατήσεως 3. Συνταγματικές εγγυήσεις μετά τη σύλληψη ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΑΦΟΡΩΣΑ ΤΗΝ ΑΣΚΗΣΗ ΠΟΙΝΙΚΗΣ ΑΓΩΓΗΣ, ΤΗΝ ΠΟΙΝΙΚΗ ΔΙΚΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΟΙΝΗ (ΑΡ.7 Συντάγματος) Ι. NULLUM CRIMEN NULLA POENA SINE LEGE ΙΙ. ΤΕΚΜΗΡΙΟ ΑΘΩΟΤΗΤΟΣ ΚΑΤΗΓΟΡΟΥΜΕΝΟΥ ΙΙΙ. ΔΙΚΑΣΤΙΚΟΣ ΚΟΛΑΣΜΟΣ ΤΩΝ ΕΓΚΛΗΜΑΤΩΝ ΙV. ΚΑΝΟΝΕΣ ΕΠΙΒΟΛΗΣ ΚΑΙ ΕΚΤΙΣΕΩΣ ΤΗΣ ΠΟΙΝΗΣ V.ΑΠΟΖΗΜΙΩΣΗ ΑΔΙΚΩΣ ΄Η ΠΑΡΑΝΟΜΩΣ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΘΕΝΤΩΝ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ