Περίληψη:
Σχεδιάγραμμα
Ι . Ιστορική Ανασκόπηση :
Η θεμελίωση της αρχής της μη αναδρομικής ισχύος του νόμου στην πρώτη σύλληψή της από τον Αριστοτέλη στη Ρητορική .
ΙΙ . Εισαγωγικές Παρατηρήσεις :
Η αναδρομική εφαρμογή και η απαγόρευσή της στον ελληνικό νόμο ( ΑΚ )
και το Σύνταγμα .
III . Η έννοια της αναδρομικότητος των νόμων :
Η διάκριση μεταξύ γνήσιας και μη γνήσιας αναδρομικότητας . Το κατ’αρχήν επιτρεπτό για τη μη γνήσια λόγω της ομοιότητάς της με την άμεση εφαρμογή .
ΙV . Αναδρομική εφαρμογή του νόμου και Σύνταγμα :
Η συμβατότητα της αρχής της αναδρομικής εφαρμογής του νόμου με τις συνταγματικές διατάξεις και η πρόβλεψη του ισχύοντος Συντάγματος .
V. Η κάμψη της αρχής της μη αναδρομικότητας των νόμων και η θεμελίωση της αρχής της αναδρομικής ισχύος .
Η πολυπλοκότητα του δικαίου και η ανάγκη εξέλιξής του υπαγορεύουν τον περιορισμό της «συντηρητικής» αρχής της απαγόρευσης της αναδρομικότητας και αναγνωρίζουν την ανάγκη εξαιρέσεων , τόσων ώστε να μιλάμε πια για μια κατ’αρχήν επιτρεπτή αναδρομική δύναμη των νόμων. Το σύγχρονο κράτος δικαίου και η δημοκρατική αρχή επιβάλλουν την κάμψη της απαγόρευσης της «αναδρομής» του νομοθέτη .
VI . Nομολογία
Η αναδρομική δύναμη των νόμων όπως διαμορφώνεται μεσα από τη νομολογία των ανώτατων δικαστηρίων ( Α.Π. , ΣτΕ ) . Ακολουθεί συνοπτική παρουσίαση συγκεκριμένων αποφάσεων του Α.Π. , του ΣτΕ , του ΕΣ , αλλά και πρωτοβάθμιων και δευτεροβάθμιων δικαστηρίων αστικής και διοικητικής δικαιοσύνης .
Οι αποφάσεις αυτές αφορούν θέματα έννοιας και ορισμού της αναδρομικότητας , συμβατότητας αναδρομικής εφαρμογής και Συντάγματος , αναδρομικής απόσβεσης ενοχών και αναδρομικής κύρωσης κανονιστικών πράξεων .
VII . Η στάση της Γερμανικής Νομολογίας και Επιστήμης στο πρόβλημα της αναδρομικής ισχύος των νόμων .
VII . H αντιμετώπιση της αναδρομικής ισχύος του νόμου από το Ευρωπαϊκό Δίκαιο .
VIII . Συγκριτική Παράθεση :
Οι ομοιότητες και οι διαφορές μεταξύ ελληνικής και γερμανικης νομολογίας και επιστήμης αναφορικά με την αναδρομική ισχύ των νόμων .
ΙΧ . Επίλογος
|