ΠΕΡΙΛΗΨΗ Στην παρούσα εργασία με τίτλο «Ευθανασία και Σύνταγμα» εξετάστηκε το συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα στη ζωή. Έγινε εμβάθυνση στο φαινόμενο της ευθανασίας, αν υπάρχει δικάωμα στο θάνατο, κατά πόσο συγκρούεται και σε ποιο βαθμό με το δικαίωμα της προστασίας της ζωής. Τέλος, αναλύθηκε σε κάθε μορφή ευθανασίας αν είναι επιτρεπόμενη ή όχι η προσβολή της ζωής και συνεξετάστηκαν νομολογιακές αποφάσεις καθώς και η άποψη της κοινής γνώμης.

ΠΕΡΙΛΗΨΗ ΕΡΓΑΣΙΑΣ Η παραπάνω εργασία πραγματεύτηκε και ανέλυσε διεξοδικότατα το ατομικό δικαίωμα της οικονομικής – επιχειρηματικής ελευθερίας, τόσο σε εθνικό όσο και σε υπερεθνικό – ευρωπαϊκό επίπεδο. Ξεκινώντας, λοιπόν, με μια γενική αναφορά στα ατομικά δικαιώματα και το περιεχόμενό τους, τις παραπάνω σελίδες απασχόλησε η συνταγματική κατοχύρωση της οικονομικής ελευθερίας στο άρθρο 5 παρ. 1 και παρ. 3 του Συντάγματος αλλά και της επιχειρηματικής δραστηριότητας ή (αλλιώς) της ιδιωτικής οικονομικής πρωτοβουλίας στο άρθρο 106 του Συντάγματος. Και φυσικά, αφού αναλύθηκε το περιεχόμενο του δικαιώματος της επιχειρηματικής ελευθερίας σε όλες τις μορφές και τις εκφάνσεις του, ακολούθησε σχολιασμός κατά παράγραφο του άρθρου 106, με δικαιολόγηση του κρατικού παρεμβατισμού στην οικονομική ζωή της χώρας στην παρ. 1 με την περιοριστική της ιδιωτικής οικονομικής πρωτοβουλίας θεσμική εγγύηση της τελευταίας στην παρ. 2 ή με αναφορά στις μορφές της κρατικής επέμβασης και εποπτείας της ελληνικής οικονομίας, όπως η αναγκαστική εξαγορά ή συμμετοχή του κράτους στις επιχειρήσεις, στις παρ. 3-5 του ίδιου άρθρου. Στη συνέχεια η ενασχόληση με το δικαίωμα της επιχειρηματικής ελευθερίας πέρασε σε υπερεθνικό και συγκεκριμένα σε ευρωπαϊκό επίπεδο, καθώς σύμφωνα με το άρθρο 76 του σχεδίου του Ευρωπαϊκού Συντάγματος, θα έπρεπε να αναλυθούν το δίκαιο της Ένωσης και οι εθνικές νομοθεσίες και πρακτικές, οι σχετικές με το παραπάνω δικαίωμα. Έτσι, έγινε αναφορά σε δύο βασικά άρθρα της ΕΟΚ (άρθρο 85 και 86), το περιεχόμενο των οποίων παραμένει αναλλοίωτο και κατά τη μετάβαση στην Ε.Ε., τα οποία άρθρα αφορούν και διακηρύσσουν την Κοινή Αγορά σε ευρωπαϊκό επίπεδο και τη διατήρηση του ελεύθερου ανταγωνισμού μεταξύ των κρατών μελών. Τονίστηκε όμως ιδιαίτερα και το επίκαιρο – σπουδαίο για τη σχέση του ελληνικού με το ευρωπαϊκό Σύνταγμα – ζήτημα του «βασικού μετόχου» (άρθρο 14 παρ. 9 του Συντ.), οι απόψεις και των δύο πλευρών και η ανάγκη εξεύρεσης μιας μέσης λύσης σε ένα τέτοιο βασικό από οικονομικής – επιχειρηματικής απόψεως γεγονός. Με αυτό τον τρόπο, το ατομικό δικαίωμα της επιχειρηματικής ελευθερίας υπέστη τη μεγαλύτερη δυνατή «επεξεργασία», τουλάχιστον από κάθε εμφανή έκφανσή του.