ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ Η υπάρχουσα εργασία ανέλυσε το θέμα του πολιτικού ασύλου, ως κατεξοχήν θεσμό του δημοσίου δικαίου. Κατά την εκπόνηση της μελέτης εντοπίστηκαν και αναλύθηκαν κείμενα συμβατικού χαρακτήρα, αλλά και πράξεις με απλά διακηρυκτικό χαρακτήρα, με σκοπό αφενός μα παρουσιαστεί το ισχύον σε διεθνή, ευρωπαϊκή και εσωτερική κλίμακα, δίκαιο που διέπει το θεσμό του πολιτικού ασύλου και αφετέρου να καταγραφούν οι σύγχρονες τάσεις οι οποίες τα τελευταία χρόνια έχουν αποκρυσταλλωθεί σε νομικούς κανόνες. Σε αυτό το σημείο είναι ιδιαίτερα σημαντικό να τονιστούν τόσο το αυξανόμενο ενδιαφέρον της διεθνούς κοινότητας για τα άτομα εκείνα που αναγκάζονται να περιφέρονται από χώρα σε χώρα ζητώντας πολιτικό άσυλο, εξαιτίας διωγμών που αντιμετωπίζουν στις χώρες καταγωγής τους, όσο και η προσπάθεια διαμόρφωσης των κατάλληλων από νομικής πλευράς θεσμών προστασίας τους. Αποδεικνύεται και σ’ αυτή την περίπτωση πόσο διαπλεκόμενα και αλληλοεπηρεαζόμενα είναι από τη μια πλευρά το διεθνές και ευρωπαϊκό δίκαιο στον τομέα της πολιτικής ασύλου και από την άλλη το εσωτερικό ελληνικό δίκαιο, το οποίο έχει και διατηρεί μια σχέση παρελκομένου δικαιικού κόσμου, σε σχέση με τις επιταγές της διεθνούς και ευρωπαϊκής κοινότητας. Τέλος μέσα από την επισκόπηση του ισχύοντος ελληνικού δικαίου και της νομολογίας των ελληνικών δικαστηρίων στο θέμα του πολιτικού ασύλου που θα παρουσιαστεί στο επόμενο κεφάλαιο, αποδεικνύεται ότι η Ελλάδα ευθυγραμμίζεται με τις κατακτήσεις στο πεδίο των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ενισχύει την όσο το δυνατό πιο αποτελεσματική προστασία των προσφύγων και ατόμων αιτούντων πολιτικό άσυλο στα όρια της επικράτειάς της. Βέβαια αν και είναι αμφίβολο το αν θα μπορούσε κανείς να ζητήσει από την Ελλάδα, χώρα μικρή και όχι ιδιαίτερα αναπτυγμένη, να υιοθετήσει στο Σύνταγμά της ρητά το δικαίωμα πολιτικού ασύλου τη στιγμή που χώρες πολύ μεγαλύτερες και πλουσιότερες απορρίπτουν ένα τέτοια αίτημα, εντούτοις, η Ελλάδα πρέπει να συνεχίσει να μεριμνά για την προστασία των προσφύγων και αιτούντων άσυλο, ανταποκρινόμενη έτσι στις νομικές της υποχρεώσεις ως σύγχρονο κράτος ασύλου.

Η παρούσα εργασία επεξεργάζεται το θέμα του πολιτικού ασύλου, ως θεμελιώδους θεσμού του δημοσίου. Στο πρώτο μέρος αποσαφηνίζεται η έννοια πολιτικό άσυλο και γίνεται διάκριση από συναφείς θεσμούς. Στη συνέχεια παρουσιάζονται οι ευρωπαϊκές διαστάσεις του θεσμού, με τη ερμηνεία των κυριότερων σχετικών διεθνών συμβάσεων και συμφωνιών. Ιδιαίτερη έμφαση δίδεται στη Σύμβαση της Γενεύης του 1951. Στο δεύτερο μέρος παρουσιάζονται οι ελληνικές διαστάσεις, ερμηνεύονται τα σχετικά νομικά κείμενα και περιγράφεται αναλυτικά η προβλεπόμενη επίλυσης των θεωρητικών προβληματισμών, ενώ στο τρίτο μέρος παρουσιάζεται η ελληνική πρακτική, μέσα από τις σημαντικότερες νομολογικές αποφάσεις.

Στην παρούσα εργασία επιχειρήθηκε να δοθεί μια σφαιρική εξέταση του θεσμού του πολιτικού ασύλου. Ο θεσμός αναλύθηκε ως σημαντικότατος θεσμός Δημοσίου Δικαίου μέσα από το πρίσμα της εξέτασης διεθνών συμβατικών και συνταγματικών κειμένων καταγράφοντας σύγχρονες τάσεις και νομικούς αγώνες τόσο σε εσωτερικό, όσο και ευρωπαϊκό επίπεδο. Το ενδιαφέρον της Διεθνούς Κοινότητας για την προστασία των ατόμων που για λόγους σοβαρούς και όχι οικονομικούς εγκαταλείπουν τις εστίες του βρήκε διέξοδο μέσα από την καθιέρωση θεσμών προστασίας του πολιτικού ασύλου. Επιπρόσθετα μέσα από την επισκόπηση της ελληνικής νομολογίας καταγράφεται η ελληνική προσωπική και αποδεικνύεται πως η Ελλάδα ευθυγραμμίζεται με τις απαντήσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και συμβάλλει αποτελεσματικά στην προστασία των προσφύγων. Ωστόσο, κρίνεται αμφίβολο αν μπορούμε να αξιώσουμε από μια μικρή χώρα, σαν την Ελλάδα ρητή συνταγματική κατοχύρωση του θεσμού του πολιτικού ασύλου (και όχι έμμεση πρβλ. αρ. 5 § 2 εδ. β΄, Σ. 1975/86). Αρκεί έστω η αξίωση για διαρκή συμμόρφωση στη νομική της υποχρέωση για προστασία των προσφύγων, τιμώντας το χαρακτηρισμό της ως σύγχρονο κράτος ασύλου.

ΕΙΣΑΓΩΓΗ 3 ΚΕΦΑΛΑΙΟ Α’. ΤΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΑΣΥΛΟ 6 Ι. ΕΝΝΟΙΑ ΚΑΙ ΔΙΑΚΡΙΣΗ ΑΠΟ ΣΥΝΑΦΕΙΣ ΘΕΣΜΟΥΣ 6 ΙΙ. ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΕΞΕΛΙΞΗ ΤΟΥ ΘΕΣΜΟΥ 8 ΙΙΙ. Η ΝΟΜΙΚΗ ΦΥΣΗ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΑΣΥΛΟΥ. 9 ΚΕΦΑΛΑΙΟ Β΄ 12 Η ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΤΩΝ ΑΙΤΟΥΝΤΩΝ ΑΣΥΛΟ ΣΕ ΔΙΕΘΝΕΣ ΕΠΙΠΕΔΟ 12 Ι. ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΣΥΜΒΑΣΕΙΣ 12 1. Η Οικουμενική Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου 12 (10.12.1948) 12 2. Η Σύμβαση της Γενεύης περί του νομικού καθεστώτος των Προσφύγων (28.7.1951) και το Πρωτόκολλο της Νέας Υόρκης του 1967 13 ιν) Η αρχή της ΜΗ – ΕΠΑΝΑΠΡΟΩΘΗΣΗΣ (ΝΟΝ- REFOULEMENT) 19 3. Το Διεθνές Σύμφωνο για τα Ατομικά και Πολιτικά Δικαιώματα (ΔΣΑΠΔ, 1966) 22 4. ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΓΙΑ ΤΟ ΕΔΑΦΙΚΟ ΑΣΥΛΟ (14.2.1967) 23 ΙΙ. Η ΥΠΑΤΗ ΑΡΜΟΣΤΕΙΑ ΤΟΥ ΟΗΕ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ 24 1. Αποστολή της Ύπατης Αρμοστείας 24 2. Ο τρόπος συνεργασίας και ενημέρωσης της Ύπατης Αρμοστειας35 25 3. Πορίσματα της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες και τους αιτούντες πολιτικό άσυλο 25 ΚΕΦΑΛΑΙΟ Γ’. ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΤΩΝ ΑΙΤΟΥΝΤΩΝ ΑΣΥΛΟ ΣΤΑ ΔΙΚΑΙΙΚΑ ΟΡΙΑ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΙΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ 29 Ι. Κοινή προσέγγιση για μια κοινή πολιτική ασύλου 29 ΙΙ. ΝΟΜΙΚΕΣ ΒΑΣΕΙΣ 29 ΙΙΙ. Η ΠΟΡΕΙΑ ΤΗΣ ΕΝΑΡΜΟΝΙΣΗΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΣΕ ΘΕΜΑΤΑ ΑΣΥΛΟΥ 31 ΣΥΝΘΗΚΗ ΣΕΝΓΚΕΝ ΚΑΙ ΣΥΝΘΗΚΗ ΕΦΑΡΜΟΓΗΣ ΣΕΝΓΚΕΝ 31 Η ΣΥΜΒΑΣΗ ΤΟΥ ΔΟΥΒΛΙΝΟΥ 32 3.Η ΜΕΤΕΠΕΙΤΑ ΠΟΡΕΙΑ ΤΗΣ ΕΝΑΡΜΟΝΙΣΗΣ 32 ΙV. ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΤΩΝ ΑΙΤΟΥΝΤΩΝ ΑΣΥΛΟ ΜΕΣΩ ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ (ΣτΕυρ), ΤΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΥΠΟΥΡΓΩΝ ΚΑΙ ΤΟΥ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟΥ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟΥ (ΕΚ) 34 V. ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΜΕΣΩ ΤΩΝ ΟΡΓΑΝΩΝ ΤΗΣ ΕΣΔΑ – ΝΟΜΟΛΟΓΙΑ ΕΔΑ ΚΑΙ ΕΔΔΑ ΣΕ ΘΕΜΑΤΑ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΑΣΥΛΟΥ 36 ΚΕΦΑΛΑΙΟ Δ) ΤΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΑΣΥΛΟ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΝΝΟΜΗ ΤΑΞΗ 39 I. ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΤΩΝ ΑΤΟΜΩΝ ΑΙΤΟΥΝΤΩΝ ΑΣΥΛΟ. 39 II. Η ΝΟΜΙΚΗ ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΗΣ ΔΙΑΤΑΞΗΣ ΤΟΥ αρ. 5 § 2 εδάφιο γ’ 42 IΙΙ. ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΠΡΟΣΦΥΓΩΝ ΚΑΙ ΑΙΤΟΥΝΤΩΝ ΑΣΥΛΟ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΝΟΜΟΘΕΣΙΑ 47 IV)ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΑΣΥΛΟ ΚΑΙ Η ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΤΩΝ ΑΙΤΟΥΝΤΩΝ ΑΣΥΛΟ 48 ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ Ν 2452/96 ΚΑΙ ΤΟ π.δ. 61/1999 48 1) Άφιξη αλλοδαπού αιτούντος άσυλο και υποβολή αίτησης στις αρμόδιες αρχές. 49 2)ΥΠΟΔΟΧΗ ΑΛΛΟΔΑΠΩΝ ΑΙΤΟΥΝΤΩΝ ΑΣΥΛΟ 51 3) ΑΙΤΗΣΕΙΣ ΠΟΥ ΕΞΕΤΑΖΟΝΤΑΙ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΤΑΧΥΡΥΘΜΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ 51 4)ΕΝΕΡΓΕΙΕΣ ΤΩΝ ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ ΣΤΗΝ ΕΞΕΤΑΣΗ ΑΙΤΗΜΑΤΩΝ ΑΣΥΛΟΥ ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΤΩΝ ΑΙΤΟΥΝΤΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΑΣΥΛΟ, ΚΑΤΑ ΤΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ 54 5) ΑΠΟΡΡΙΨΗ ΑΙΤΗΜΑΤΟΣ ΠΡΟΣΦΥΓΙΚΗΣ ΙΔΙΟΤΗΤΑΣ 57 6) ΕΠΑΝΕΞΕΤΑΣΗ ΑΙΤΗΣΕΩΝ ΑΣΥΛΟΥ 59 7) ΑΝΑΚΛΗΣΗ ΑΠΟΦΑΣΗΣ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗΣ ΠΡΟΣΦΥΓΑ 59 8) ΠΑΡΑΜΟΝΗ ΠΡΟΣΦΥΓΑ ΓΙΑ ΑΝΘΡΩΠΙΣΤΙΚΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ 60 V) ΤΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΤΟΥ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΜΕΝΟΥ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΠΡΟΣΦΥΓΑ 61 ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ 62 ΚΕΦΑΛΑΙΟ Ε) ΝΟΜΟΛΟΓΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΩΝ ΣΕ ΘΕΜΑΤΑ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΑΣΥΛΟΥ ΚΑΙ ΕΚΔΟΣΗΣ ΑΛΛΟΔΑΠΩΝ 63 ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ – ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ 88 Ιστοσελίδες 89 ΠΙΝΑΚΑΣ ΝΟΜΟΛΟΓΙΑΣ ΕΔΔΑ 89 ΠΙΝΑΚΑΣ ΝΟΜΟΛΟΓΙΑΣ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΩΝ 90

. Άρθρο 5 παρ.2 εδ.β΄ ΄Έννοια .Οι πολιτικές συγκυρίες που έφεραν στο προσκήνιο την ανάγκη συνταγματικής κατοχύρωσης του πολιτικού ασύλου 2. Νομοθετικά κείμενα που αναφέρονται στο πολιτικό άσυλο τόσο σε επίπεδο διεθνούς νομοθεσίας όσο και σε επίπεδο Ευρωπαϊκής Ένωσης 3. Προβληματισμός σχετικά με το αν μπορεί να συναχθεί ατομικό δικαίωμα του αλλοδαπού για χορήγηση σε αυτόν πολιτικού ασύλου. Παρουσίαση αντίθετων απόψεων: α)Η κρατούσα άποψη υποστηρίζει ότι δεν θεμελιώνεται ατομικό δικαίωμα του αλλοδαπού με μια σειρά επιχειρημάτων: • αναφορά στις προπαρασκευαστικές εργασίες της Βουλής κατά την διατύπωση του κειμένου του άρθρου 5 παρ.2 εδ. β΄, • η παροχή ασύλου συνιστά σύνηθες φαινόμενο τα τελευταία χρόνια, όμως το άσυλο δεν αποτελεί ούτε κανόνα του διεθνούς εθιμικού δικαίου ούτε «γενική αρχή δικαίου αναγνωρισμένη από τα πολιτισμένα κράτη».Το δικαίωμα του κράτους να παράσχει πολιτικό άσυλο προϋποθέτει μόνον τη φυσική άσκηση της εδαφικής κυριαρχίας. • η μη δεσμευτικότητα τόσο της Οικουμενικής Διακήρυξης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων όσο και της Διακήρυξης 2312/ΧΧ11 της Γενικής Συνέλευσης των Ηνωμένων Εθνών σύμφωνα με την Συνδιάσκεψη των Ηνωμένων Εθνών για το εδαφικό άσυλο(1977) • αναφορά στην περίπτωση δύο Τούρκων προσφύγων αιτούντων άσυλο στην Ελλάδα το 1989 β)Σύμφωνα με την αντίθετη άποψη μπορεί να συναχθεί από το άρθρο 5 παρ.2 εδ.β΄ ατομικό δικαίωμα του αλλοδαπού αν ληφθούν υπόψη: • η «ατυχή» διατύπωση της διάταξης αυτής και η ερμηνεία της βούλησης κυρίως του συντακτικού νομοθέτη • η δυνατότητα του αλλοδαπού να ασκήσει κατά της αρνητικής εκτελεστής πράξης του Υπουργού Δημόσιας Τάξης το ένδικο μέσο της αίτησης ακύρωσης • η προστασία του δικαιώματος ασύλου από τον κοινό νομοθέτη • η διατύπωση της υπ’αριθμ.5401/1-166958 Υπουργικής Απόφασης 4. Προϋποθέσεις της απαγόρευσης έκδοσης αλλοδαπού 5. Στην Ελλάδα η «ελευθερία» ερμηνεύεται με απολαβή ατομικών και κοινωνικών δικαιωμάτων όπως αυτά διασφαλίζονται από το ελληνικό σύνταγμα. Προάσπιση με κάθε μέσον αυτών των δικαιωμάτων θεωρείται ως δράση υπέρ της ελευθερίας. Προσδιορισμός των ορίων της δράσης υπέρ της ελευθερίας. 6. Η αξιολόγηση από τον δικαστή των πράξεων του αλλοδαπού εμπεριέχει τον κίνδυνο της ανάμειξης του στο πεδίο της εξωτερικής πολιτικής. Με τις αποφάσεις του οφείλει να εκφράζει ό, τι είναι σωστό και δίκαιο σε ένα κράτος δικαίου. Αναφορά στην περίπτωση του ηγέτη του Εθνικού Απελευθερωτικού Μετώπου του Κουρδιστάν Αμπντουλάχ Οτσαλάν .Αναφορά στην υπόθεση R.Pohle όπου παραμερίζεται το άρθρο 5 παρ. 2 εδ β΄ ενόψει της διαφύλαξης των διεθνών σχέσεων. 7. Ποιοτική αντιδιαστολή ανάμεσα σε δράση για την ελευθερία και σε τρομοκρατική δράση και η Ευρωπαϊκή Σύμβαση για την καταστολή της τρομοκρατίας της 27 Ιανουαρίου 1977.Αναφορά στο άρθρο 1 8. Η συμπλήρωση του δικαιϊκού πλαισίου της απαγόρευσης έκδοσης αλλοδαπού με τα άρθρα 438 περ. γ΄ και ε΄ ΚΠΔ. Ερμηνεία και παραδείγματα εφαρμογής των παραπάνω διατάξεων. 9. Δυνατότητες προστασίας προσφύγων σύμφωνα με συμβάσεις προστασίας ανθρωπίνων δικαιωμάτων του ΟΗΕ. Το Διεθνές Σύμφωνο για τα Ατομικά και Πολιτικά Δικαιώματα του 1966 και η Σύμβαση του ΟΗΕ κατά των Βασανιστηρίων και άλλων τρόπων σκληρής ,απάνθρωπης ή ταπεινωτικής μεταχείρισης ή τιμωρίας. Σχετική νομολογία της Επιτροπής του ΟΗΕ κατά των βασανιστηρίων (UN CAT) 10. Η κατάχρηση του δικαιώματος του πολιτικού ασύλου από τους οικονομικούς πρόσφυγες και η μείωση των δυνατοτήτων ενεργοποίησης των διαδικασιών χορήγησης του πολιτικού ασύλου που συντελείται: α) με την απαγόρευση εισόδου στη χώρα των αλλοδαπών εκείνων που δεν έχουν άδεια εισόδου. Η πολιτική των «κλειστών συνόρων». β) με την ελαχιστοποίηση των περιπτώσεων όπου επιτρέπεται η διοικητική ή η δικαστική προσβολή της αρνητικής απόφασης των αρμόδιων κρατικών οργάνων . γ) με την απαγόρευση απέλασης 443/91 Γνωμοδότηση ΝΣΚ (Τμ.Γ) 11. Η απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας σύμφωνα με την οποία ο αλλοδαπός «δεν είναι απαραίτητο να προέρχεται κατ ευθείαν εκ της χώρας της οποίας έχει την υπηκοότητα, αρκούντος ότι ευρίσκεται εκτός αυτής συνεπεία δεδικαιολογημένου φόβου διώξεως». 12. Η αρχή της μη επαναπροώθησης (non-refoulment) σύμφωνα με την οποία απαγορεύεται η παράδοση ή η απέλαση ή η επαναπροώθηση πρόσφυγα σε χώρα στην οποία απειλείται η ζωή του ή η ελευθερία του λόγω των θρησκευτικών, πολιτικών ή κοινωνικών πεποιθήσεων του ή λόγω εθνικότητας, φυλής ή κοινωνικής τάξης. Παραδείγματα από την διεθνή πρακτική. 13. H Εθνική Επιτροπή Δικαιωμάτων του Ανθρώπου με την Απόφασή της (31.1.2002) εκφράζει την ανησυχία της για ποικίλα θέματα σχετικά με την προστασία προσφύγων και αιτούντων άσυλο στην Ελλάδα. Παρουσίαση πρόσφατων υποθέσεων όπου η διαδικασία παροχής ασύλου υπήρξε πλημμελής. 14. Προτάσεις από την Εθνική Επιτροπή Δικαιωμάτων του Ανθρώπου για την αναδιάρθρωση και τον εκσυγχρονισμό του νομικού και πρακτικού πλαισίου προστασίας προσφύγων και αιτούντων άσυλο.

ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΚΕΦΑΛΑΙΟ Α’. ΤΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΑΣΥΛΟ Ι. ΕΝΝΟΙΑ ΚΑΙ ΔΙΑΚΡΙΣΗ ΑΠΟ ΣΥΝΑΦΕΙΣ ΘΕΣΜΟΥΣ ΙΙ. ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΕΞΕΛΙΞΗ ΤΟΥ ΘΕΣΜΟΥ ΙΙΙ. Η ΝΟΜΙΚΗ ΦΥΣΗ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΑΣΥΛΟΥ. ΚΕΦΑΛΑΙΟ Β΄ Η ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΤΩΝ ΑΙΤΟΥΝΤΩΝ ΑΣΥΛΟ ΣΕ ΔΙΕΘΝΕΣ ΕΠΙΠΕΔΟ Ι. ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΣΥΜΒΑΣΕΙΣ 1. Η Οικουμενική Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (10.12.1948) 2. Η Σύμβαση της Γενεύης περί του νομικού καθεστώτος των Προσφύγων (28.7.1951) και το Πρωτόκολλο της Νέας Υόρκης του 1967 ιν) Η αρχή της ΜΗ – ΕΠΑΝΑΠΡΟΩΘΗΣΗΣ (ΝΟΝ- REFOULEMENT) 3. Το Διεθνές Σύμφωνο για τα Ατομικά και Πολιτικά Δικαιώματα (ΔΣΑΠΔ, 1966) 4. ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΓΙΑ ΤΟ ΕΔΑΦΙΚΟ ΑΣΥΛΟ (14.2.1967) ΙΙ. Η ΥΠΑΤΗ ΑΡΜΟΣΤΕΙΑ ΤΟΥ ΟΗΕ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ 1. Αποστολή της Ύπατης Αρμοστείας 2. Ο τρόπος συνεργασίας και ενημέρωσης της Ύπατης Αρμοστειας35 3. Πορίσματα της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες και τους αιτούντες πολιτικό άσυλο ΚΕΦΑΛΑΙΟ Γ’. ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΤΩΝ ΑΙΤΟΥΝΤΩΝ ΑΣΥΛΟ ΣΤΑ ΔΙΚΑΙΙΚΑ ΟΡΙΑ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΙΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ Ι. Κοινή προσέγγιση για μια κοινή πολιτική ασύλου ΙΙ. ΝΟΜΙΚΕΣ ΒΑΣΕΙΣ ΙΙΙ. Η ΠΟΡΕΙΑ ΤΗΣ ΕΝΑΡΜΟΝΙΣΗΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΣΕ ΘΕΜΑΤΑ ΑΣΥΛΟΥ ΣΥΝΘΗΚΗ ΣΕΝΓΚΕΝ ΚΑΙ ΣΥΝΘΗΚΗ ΕΦΑΡΜΟΓΗΣ ΣΕΝΓΚΕΝ Η ΣΥΜΒΑΣΗ ΤΟΥ ΔΟΥΒΛΙΝΟΥ 3.Η ΜΕΤΕΠΕΙΤΑ ΠΟΡΕΙΑ ΤΗΣ ΕΝΑΡΜΟΝΙΣΗΣ ΙV. ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΤΩΝ ΑΙΤΟΥΝΤΩΝ ΑΣΥΛΟ ΜΕΣΩ ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ (ΣτΕυρ), ΤΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΥΠΟΥΡΓΩΝ ΚΑΙ ΤΟΥ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟΥ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟΥ (ΕΚ) V. ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΜΕΣΩ ΤΩΝ ΟΡΓΑΝΩΝ ΤΗΣ ΕΣΔΑ – ΝΟΜΟΛΟΓΙΑ ΕΔΑ ΚΑΙ ΕΔΔΑ ΣΕ ΘΕΜΑΤΑ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΑΣΥΛΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟ Δ) ΤΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΑΣΥΛΟ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΝΝΟΜΗ ΤΑΞΗ I. ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΤΩΝ ΑΤΟΜΩΝ ΑΙΤΟΥΝΤΩΝ ΑΣΥΛΟ. II. Η ΝΟΜΙΚΗ ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΗΣ ΔΙΑΤΑΞΗΣ ΤΟΥ αρ. 5 § 2 εδάφιο γ’ IΙΙ. ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΠΡΟΣΦΥΓΩΝ ΚΑΙ ΑΙΤΟΥΝΤΩΝ ΑΣΥΛΟ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΝΟΜΟΘΕΣΙΑ IV)ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΑΣΥΛΟ ΚΑΙ Η ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΤΩΝ ΑΙΤΟΥΝΤΩΝ ΑΣΥΛΟ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ Ν 2452/96 ΚΑΙ ΤΟ π.δ. 61/1999 1) Άφιξη αλλοδαπού αιτούντος άσυλο και υποβολή αίτησης στις αρμόδιες αρχές. 2)ΥΠΟΔΟΧΗ ΑΛΛΟΔΑΠΩΝ ΑΙΤΟΥΝΤΩΝ ΑΣΥΛΟ 3) ΑΙΤΗΣΕΙΣ ΠΟΥ ΕΞΕΤΑΖΟΝΤΑΙ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΤΑΧΥΡΥΘΜΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ 4)ΕΝΕΡΓΕΙΕΣ ΤΩΝ ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ ΣΤΗΝ ΕΞΕΤΑΣΗ ΑΙΤΗΜΑΤΩΝ ΑΣΥΛΟΥ ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΤΩΝ ΑΙΤΟΥΝΤΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΑΣΥΛΟ, ΚΑΤΑ ΤΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ 5) ΑΠΟΡΡΙΨΗ ΑΙΤΗΜΑΤΟΣ ΠΡΟΣΦΥΓΙΚΗΣ ΙΔΙΟΤΗΤΑΣ 6) ΕΠΑΝΕΞΕΤΑΣΗ ΑΙΤΗΣΕΩΝ ΑΣΥΛΟΥ 7) ΑΝΑΚΛΗΣΗ ΑΠΟΦΑΣΗΣ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗΣ ΠΡΟΣΦΥΓΑ 8) ΠΑΡΑΜΟΝΗ ΠΡΟΣΦΥΓΑ ΓΙΑ ΑΝΘΡΩΠΙΣΤΙΚΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ V) ΤΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΤΟΥ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΜΕΝΟΥ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΠΡΟΣΦΥΓΑ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ ΚΕΦΑΛΑΙΟ Ε) ΝΟΜΟΛΟΓΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΩΝ ΣΕ ΘΕΜΑΤΑ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΑΣΥΛΟΥ ΚΑΙ ΕΚΔΟΣΗΣ ΑΛΛΟΔΑΠΩΝ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ – ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ Ιστοσελίδες ΠΙΝΑΚΑΣ ΝΟΜΟΛΟΓΙΑΣ ΕΔΔΑ Σφάλμα! ΠΙΝΑΚΑΣ ΝΟΜΟΛΟΓΙΑΣ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΩΝ