Περίληψη:
Τα βασικά σημεία του παρόντος αποδίδουν εισήγηση στην διημερίδα με θέμα «Αναγκαστικές απαλλοτριώσεις και αναθεωρημένο Σύνταγμα», που οργανώθηκε από την Γενική Επιτροπεία της Επικρατείας των Τακτικών Διοικητικών Δικαστηρίων, τον Δικηγορικό Σύλλογο Χαλκίδος και την Επιστημονική Εταιρεία Διοικητικής Δικαιοσύνης, στην Χαλκίδα, 5 - 6 Οκτωβρίου 2001.
Το καινοτόμο άρθρο 24 Συντ., όπως ισχύει, που επιτάσσει την προστασία του φυσικού και πολιτιστικού περιβάλλοντος και την εφαρμογή του συστήματος της ορθολογικής χωροταξίας και πολεοδομίας με την μεθοδική και προγραμματισμένη ανάπτυξη του δομημένου και του ευρύτερου εν γένει χώρου, άνοιξε νέους δρόμους στην σκέψη (και) των νομικών, οι οποίοι άρχισαν συστηματικά έκτοτε να εισφέρουν από την πλευρά τους στην κατανόηση της σύγχρονης προβληματικής του περιβάλλοντος, της χωροταξίας και της πολεοδομίας και την επίτευξη των καλλίτερων δυνατών λύσεων στα προβλήματά τους, σε συνδυασμό πάντα με ρυθμίσεις εμπεδωμένες στην έννομη τάξη μας από τις αρχές ήδη του 19ου αιώνα –και μάλιστα αρχής γενομένης από το Σύνταγμα της Τροιζήνος, 1827–, όπως είναι αυτές για την ιδιοκτησία και την αναγκαστική απαλλοτρίωση.
Το ερέθισμα για την προαναφερθείσα εισήγηση και το κείμενο που ακολουθεί μου έδωσε η εκτεταμένη αναθεώρηση το 2001 του άρθρ. 24 Συντ., και δη των παραγρ. 1 (προστασία περιβάλλοντος) και 2 (χωροταξία και πολεοδομία) και η προσθήκη υπό το αυτό άρθρο 24 ερμηνευτικής δηλώσεως σχετικής με τον ορισμό της εννοίας του δάσους και της δασικής εκτάσεως που είχε προκαλέσει έντονες αντιδράσεις των οπαδών της οικολογίας, σε συνδυασμό με την πλησιόχρονη τότε έναρξη ισχύος του νέου Κώδικα Αναγκαστικών Απαλλοτριώσεων Ακινήτων (νόμος 2882/2001) και του νέου Κώδικα Βασικής Πολεοδομικής Νομοθεσίας (διάταγμα της 14/27.7.99).
|